Tessa d'Urberville recenzja

 Powieści Thomasa Hardy'ego należą do klasyki światowej literatury. Na to miejsce solidnie sobie zapracowały. Tworzone w epoce wiktoriańskiej, ukazują jej społeczne i kulturowe aspekty z wielkim pietyzmem i dokładnością. "Tessę..." czytałam jakiś czas temu, a stosunkowo niedawno sięgnęłam po "Z dala od zgiełku". Obydwie mnie urzekły, choć były raczej smutne w swojej ogólnej wymowie. Bohaterowie zmagali się z wieloma dylematami moralnymi, a ich życie uczuciowe nie było usłane różami. 
 
 Postać Tessy d'Urberville jest wyjątkowo tragiczna. Ojciec dziewczyny, przekonany o swym szlacheckim pochodzeniu uruchamia istną lawinę wydarzeń, wysyłając ją do domostwa szacownych krewnych w roli służki. Państwo Urberville okazują się tylko rzekomymi krewnymi, ich rodzina w pewnym momencie przybrała po prostu arystokratyczne nazwisko. Jednym z ich kuzynów jest Alec, któremu Tessa wpada w oko. Nie wiąże on jednak z dziewczyną poważnych planów, mimo iż wszyscy liczą na ich rychły ślub. Tessa pada ofiarą gwałtu. Jak można się domyślić, w konserwatywnym społeczeństwie, jest to powód do wstydu tylko dla niej. Kobieta zmuszona jest rozpocząć nowe życie jako mleczarka, ale na zawsze w jej psychice pozostanie tamto brutalne zdarzenie. Położy się ono cieniem na całym tragicznym losie Tessy. 
 
 Idealistycznie nastawiona do życia Tessa poznaje wkrótce wrażliwego Angela. Mężczyzna okazuje jej swoje względy, lecz panna d'Urberville waha się między pragnieniem szczęścia a koniecznością wyznania prawdy, o tym co ją spotkało. Nie chce budować nowego życia na podwalinie kłamstwa. Tessa jest dobra, miła i szlachetna, ale mężczyźni, których spotyka okazują się albo brutalni i aroganccy jak Alec, albo słabi jak Angel. Doprowadza to do tragicznego końca...
 
 Powieść Thomasa Hardy'ego pisana jest prostym, klasycznym językiem. Przenosimy się na angielską prowincję z wszystkimi jej wadami i zaletami. Treść skłania nas do refleksji, nie pozostawia po lekturze obojętnym. Główna bohaterka wzbudza współczucie i litość. Uczy nas tego, że nie liczą się tylko te czyny, które zostały przez nas dokonane, ale i te, które zamierza się ziścić.