Wrażliwy człowiek recenzja

„Potem na końcu każdy jest znękany, zdycha od chorób i w samotności, nic nie przetrwa, przyjaźń, miłość, to wszystko zwietrzeje i zostaje tylko umieranie i ból. A w tym bólu człowiek nie pamięta tych, jak to się mówi, dobrych chwil(…)” Premierowa książka czeskiego prozaika - Jáchyma Topoli – to pozycja, która pozostaje w myślach na dłużej. Początkowo, kiedy zacząłem czytać pierwsze strony, wydawało mi się, że będzie to jedna z licznych lektur opisujących losy pewnej rodziny. Okazało się jednak, iż „Wrażliwy człowiek” to w pewnym sensie książka o każdym z nas – każdy bowiem gubi się w swoim życiu, poszukuje jakiegoś celu, dąży do samorealizacji, co przysparza wielu trudności. Z drugiej jednak strony, zawsze znajduje się ktoś, kto stara się nam pomóc i tylko od nas zależy, czy z tej pomocy skorzystamy, i na ile okaże się owa pomoc wartościowa. „Wrażliwy człowiek” to opowieść o filozofii, życiu, religii – niejednokrotnie bowiem pada pytanie o Boga, niebo… Nie bez powodu padają też słowa: „Diabeł jest wszędzie, gdzie są ludzie”. Rodzina i śmierć bliskich to kolejne wątki u Jáchyma Topoli, które ukazane są w sposób bardzo wartościowy, ale i jakże prawdziwy…

Trudno mi jest określić, czy ta pozycja jest dla każdego. Moim zdaniem - po „Wrażliwego człowieka” sięgnąć powinny osoby, które faktycznie w sobie tę wrażliwość mają. Jest to bowiem opowieść nie tylko o kradzieżach, występkach, lecz także o życiu – tym prawdziwym, które nie jest okryte kotarą idealności. Śmierć, filozofia, uchodźctwo – wszystko to w tym rzeczywistym życiu się pojawia...