Taśmy rodzinne recenzja

„Taśmy rodzinne” to debiut Macieja Marcisza, bardzo udany moim zdaniem. Książka o życiu, takim normalnym, czasami szarym, czasami różowym, czasami szczęśliwym, czasami pełnym bólu i depresji.

Książka, która przeniosła mnie w czasie, przypomniała smak gum balonowych, oranżady w proszku, radość, kiedy miało się kilka dolarów i można było kupić coś w Pewexie. Pamiętacie to? Ja doskonale to pamiętam i czasami tęskno mi do tego świata, gdzie wprawdzie nikt nie miał za wiele, za to więzi międzyludzkie, przyjaźnie były nierozerwalne. Technologia nie przesłaniała nam prawdziwego życia.

„Taśmy rodzinne” to książka o rodzinie i jej relacjach. Wszyscy wiemy, że w rodzinie zdarzają się dobre i złe dni. Czasami nie możemy na siebie patrzeć, kłócimy się, rozstajemy się w gniewie, ale żyć bez rodziny się niej da. Gdy jej zabraknie, to tak, jakby wyrwano ci część ciebie i tego brakującego kawałka nikt nie da rady zastąpić.

Marcin Małys, główny bohater powieści, opowiada nam o swoim życiu i swojej rodzinie. Ma trzydzieści sześć lat, długi i marne szanse na ich spłacenie i żadnego pomysłu na poprawę sytuacji. Wcześniej nie zaprzątał sobie tym głowy, wszak miał dostać spory zastrzyk gotówki od swojego ojca. Sytuacja jednak się komplikuje, kiedy okazuje się, że tych pieniędzy jednak nie zobaczy, a ludzie zaczynają się upominać o swoje pieniądze.

Poznajemy historię rodziny Małysów, drogę, jaką przebyli od pozycji żebraka do pozycji krezusa. Drogę nie zawsze łatwą, a czasami bardzo nieprzyjemną. Drogę do pieniędzy, które nie zawsze dają szczęście, częściej stając się przyczyną rozłamów w rodzinie.

Maciej Marcisz stworzył ciekawą rzecz z bardzo silnie zarysowanymi postaciami. Udało mu się wciągnąć mnie w ten świat i uwierzyć w tę historię.

Dodam, że z książką zapoznałam się w formie audiobooka i coraz bardziej zaczynam się przekonywać do tej formy. Zajęło mi trochę czasu odsłuchanie całości, słuchałam jedynie, kiedy zajmowałam się pracami domowymi, które dzięki temu szły mi zdecydowanie szybciej i milej 😊