Powiedz mi, proszę recenzja

"Powiedz mi, proszę" autorstwa Mike'a Omera to trzymający w napięciu thriller psychologiczny, który eksploruje mroczne zakamarki dziecięcej psychiki i zbrodniczych umysłów. Autor z mistrzowską precyzją buduje klimat narastającej grozy, wciągając czytelnika w pełną zagadek fabułę, która nie pozwala na chwilę oddechu.

Historia rozpoczyna się od dramatycznego wydarzenia – ośmioletnia Kathy Stone, porwana rok wcześniej, zostaje odnaleziona na poboczu drogi. Cała społeczność, a także media, z zapartym tchem czekają na odpowiedzi dotyczące jej zniknięcia, ale Kathy milczy. Dziewczynka jest zamknięta w sobie, odcięta od rzeczywistości, nie mówi ani słowa nawet do rodziców. Traumatyczne przeżycia całkowicie zamknęły ją w jej własnym, wewnętrznym świecie, który dla dorosłych pozostaje tajemnicą.

Jedyną osobą, której udaje się do niej dotrzeć, jest Robin Hart, specjalistka w terapii dziecięcej, która pomaga ofiarom traumy poprzez zabawę. Robin podejmuje się trudnego zadania – ma nadzieję, że jej techniki terapeutyczne pomogą Kathy odblokować bolesne wspomnienia i zrozumieć, co wydarzyło się w czasie jej porwania. Jednak z biegiem czasu terapia zaczyna przybierać coraz bardziej niepokojący obrót.

Kathy w trakcie zabawy zaczyna odgrywać makabryczne sceny. Z pozoru niewinne zabawki – lalki, figurki, domek dla lalek – stają się elementami mrocznych gier, w których jedna lalka brutalnie atakuje drugą, a niektóre postaci są więzione i torturowane. To, co początkowo wyglądało na dziecięcą fantazję, zaczyna przypominać przerażające rekonstrukcje rzeczywistych zbrodni.

Domek dla lalek, który Kathy wykorzystuje podczas terapii, staje się kluczowym elementem tej opowieści. To w nim odgrywane są sceny pełne przemocy – przypinanie figurek łańcuchami do mebli, odgrywanie aktów morderstw. W miarę jak Robin zagłębia się w psychikę dziewczynki, zaczyna podejrzewać, że te „zabawy” nie są jedynie dziełem wyobraźni Kathy. Coraz więcej wskazuje na to, że dziewczynka może mieć dostęp do szczegółów nierozwiązanych zbrodni z przeszłości.

Największym wyzwaniem dla Robin staje się odkrycie, czy Kathy jedynie rekonstruuje morderstwa, które już się wydarzyły, czy też jej zabawy mogą być ostrzeżeniem przed kolejnymi zbrodniami. Psychoterapeutka musi zmierzyć się z tym, że jej praca z Kathy może wystawić dziewczynkę na ryzyko – jej umysł może stać się areną, na której seryjny morderca realizuje swoje plany.

Robin z dnia na dzień coraz bardziej angażuje się w sprawę, próbując nie tylko dotrzeć do prawdy o tym, co spotkało Kathy, ale także zapobiec kolejnym tragediom. Z każdą sesją terapeutyczną odkrywa nowe, przerażające detale. Pytań pojawia się coraz więcej: Kim był porywacz? Czy dziewczynka wie więcej, niż mówi? I co najważniejsze – czy jej wiedza może pomóc powstrzymać seryjnego mordercę, zanim uderzy ponownie?

Omer doskonale buduje napięcie, powoli odsłaniając kolejne warstwy złożonej psychologicznej układanki. Złożoność relacji między Kathy a Robin oraz dynamiczne tempo narracji sprawiają, że czytelnik wciąga się w mroczny świat, gdzie każda scena może okazać się kluczowym elementem układanki.

"Powiedz mi, proszę” to powieść, która dotyka tematów trudnych i niepokojących, jednocześnie eksplorując granice ludzkiej psychiki. Autor świetnie kreśli postaci – zarówno ofiary, jak i tych, którzy próbują odkryć prawdę. Omer, wykorzystując dynamiczną akcję i psychologiczne niuanse, kreuje mroczną atmosferę, w której nic nie jest takie, jakie się wydaje. To thriller, który trzyma w napięciu do samego końca, oferując zarówno mrożące krew w żyłach momenty, jak i intrygujące zagadki, które czytelnik próbuje rozwikłać razem z bohaterami.