Mały Książę recenzja

Ostatnio ktoś mnie spytał o opinię na temat "Małego Księcia", a konkretnie o to, za co kocham tę książkę. Z miłością do tej czy innej książki, jak zresztą z każdą inną miłością, jest tak samo jak to w ogóle z emocjami. One są od nas niezależne, więc nie można kochać Małego Księcia tylko dlatego, że inni ją kochają. A mimo to jest to jedna z tych lektur, którą po prostu wypada kochać i wielbić. Nie znam chyba nikogo, kto by się otwarcie przyznał, że jej nie lubi, nawet jeśli skrycie go śmiertelnie znudziła. Zastanawia mnie ten fenomen literacki, a może szerzej: kulturowy. Możesz nie lubić Mickiewicza, możesz nie znosić Sienkiewicza. To nawet bywa trendy. Ale Antoine'a de Saint-Exupery'ego możesz tylko kochać. Myślę, że wpływ na to ma fakt, że zwykle czytamy "Małego Księcia" we wczesnej młodości, kiedy złote myśli tej książki są dla nas wyjątkowo odkrywcze. Do tego opozycja my-dorośli. Toż to się musi udać!

Ale do brzegu, czy można nie kochać książki, a mimo to doceniać jej wartość, ba, nawet uważać, że to jedna z najważniejszych książek XX wieku i każdy powinien ją znać? Można! Nie kocham Małego Księcia, męczy mnie jego górnolotny styl i wkurza uogólnianie, np. traktowanie dorosłych jak nicnierozumiejących zgredów (tak, wiem, to przypowieść, musi być uogólniona i uniwersalna). Denerwuje mnie jej moralizowanie.

Ale tak, to jest jedna z tych książek, które wypada znać. I jedna z tych, które wypada cenić, bo jej wartość kulturowa i literacka jest niezaprzeczalna, a tekst i przesłanie tak uniwersalne, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie. To opowieść o miłości, przyjaźni, samotności i odpowiedzialności. O tym, co się w życiu naprawdę liczy. I jedna z pierwszych stawiająca dziecko na piedestale, widząca, że dziecko to nie jest mały dorosły i potrzebuje innego niż dorosły traktowania. Pokazująca, że my dorośli możemy się uczyć od dzieci, a nie tylko odwrotnie, wszak to podstawa współczesnej pedagogiki.

Podsumowując zatem: przeczytaj ją i doceń, ale do miłości nie musisz się zmuszać, choćby wszyscy wokół ją uwielbiali, bo przecież nie da się nikogo pokochać na siłę i co by na to powiedział Mały Książę? Jestem pewna, że byłby zasmucony i rozczarowany.