Tożsamość recenzja

W większości czytanych książek sytuacja dotycząca głównych bohaterów jest tak specyficzna, że nie chciałabym nigdy znaleźć się w ich skórze. Podobnie jest z bohaterem książki Didiera van Cauwelaerta „Tożsamość”.

Martin Harris to wyśmienity biolog stojący na skraju wielkiego odkrycia – ma już tezę, teraz musi w przyrodzie znaleźć dowody, które to potwierdzą. W związku z różnymi sprawami, w tym problemami małżeńskimi, Harris z żoną wyprowadzają się do Paryża. Kiedy dojeżdżają do swojego apartamentowca, mężczyzna zauważa, że zostawił jedną z toreb na lotnisku, szybko wybiega, łapie taksówkę i jedzie… Niestety nie dojeżdża do lotniska – taksówka zalicza zderzenie z innym pojazdem, Harris doznaje urazu głowy i trafia do szpitala gdzie w śpiączce spędza kilka dni.
W końcu wybudza się z śpiączki i wraca do domu. Okazuje się, że na jego miejscu jest już ktoś nazywający się Martin Harris. Ktoś podający się za niego. Ktoś podający się za męża jego żony.
Harris rozpoczyna walkę o swoją tożsamość, o odkrycie kim jest, kim jest oszust i o co właściwie chodzi.

Można odnieść wrażenie, że to bardzo ciekawa i porywająca książka z niespotykaną fabułą. Owszem, intryga jest ciekawa i mogłaby to być dobra książka, ale wydanie mi się, że van Cauwelaert nie poradził sobie z własnym pomysłem. Książka jest zwyczajnie nudna, a w momentach gdy bohaterowie zaczynają poruszać tematy związane z biologią i genetyką, jest po prostu niestrawna. Takie natężenie specjalistycznego słownictwa na kilku stronach odrzucało mnie od książki skutecznie. Zamiast wzbudzić w czytelniku zainteresowanie, książka wywołuje sensacje żołądkowe.

W tym momencie należy przyznać się, że film widziałam już dwa razy i znacznie różnił się od książki, choćby postaciami i miejscem akcji, a – chyba przede wszystkim – wątkiem biologicznym. No i fantastyczny Liam Nelson, ach!
Film polecam, książkę polecam omijać.