Pajęczy dwór recenzja

„Pajęczy Dwór” to książka napisana przez dwie polskie autorki. Zazwyczaj czytam książki zagranicznych autorów, więc to była miła odmiana.
Książka opowiada o dwóch siostrach, czarownicach, których rodzice postanowili wyprowadzić się z miasta, w którym mieszkali, jak niemagiczni, do Prastarego Lasu, by żyć tak jak ich przodkowie. Myślę, że z opisu fabuły tyle wystarczy, by za dużo nie zdradzać, uważam, że lepiej będzie jak każdy z was, sam odkryje co dzieje się w tej książce.
„Pajęczy Dwór” przeczytałam jakoś w półtora dnia, więc bardzo szybko jak na to, że nie mogłam poświęcić całego czasu na jej czytanie. Jest dość krótka, bo ma trochę ponad 200 stron i czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Książka opisywany jest jako książka dla osób w wieku 9-14 lat, chociaż ja uważam, że nawet starsze osoby znajdą w niej coś dla siebie, jeżeli oczywiście lubią taką literaturę.
Cała historia jest opowiadana z perspektywy Miry i Rozalii, czyli dwóch sióstr oraz Dobiesławy ich babci. Jestem zachwycona niektórymi pomysłami, na które wpadły autorki i jak oklepane rzeczy zmieniły na coś niespotykanego, na przykład feniksa, bo pierwszy raz spotkałam się z takim feniksem. W książce znajdziemy też spotkanie dwóch światów, naszego tego niemagicznego oraz czarodziejskiego, który wydaje się trochę zacofany z naszego punktu widzenia. Chyba pierwszy raz czytałam książkę z takimi dziwnymi, trochę starymi imionami, czasami w trakcie czytania było to lekkie utrudnienie, ale razem z całą historią dawało genialny klimat, dlatego nie uważam, by był to minus.
Książka pomimo tego, że opowiada o magii i czarownicach opowiada też o problemach młodzieży, o tym, że czują, że nigdzie nie pasują, o problemach z nauczycielami i rówieśnikami, niskiej samoocenie, przeprowadzce, zostawieniu wszystkiego i wszystkich, na których ci zależy i wielu innych. Opowiada również o przyjaźni, wybaczeniu, marzeniach i relacjach rodzinnych, najbardziej skupiając się na relacji sióstr.
Część zakończenia udało mi się zgadnąć jakoś na początku, ale nie uważam by w przypadku tej książki, było to złe, bo dzięki takiemu zakończeniu wszystko się wyjaśniło i miało to sens. Oczywiście reszta zakończenia była dla mnie niespodzianką i nie wpadłabym na to, że ta historia może się tak skończyć. Pomimo tego, że wiem, że ciężko byłoby dorobić do tego resztę historii albo dopisać dodatkową historię to i tak chętnie przeczytałabym więcej, więc jeżeli dowiem się o jakiś nowych książkach autorek, na pewno chętnie po nie sięgnę.

Książkę do recenzji dostałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl