Czas zaślepionych recenzja

Co kryje się za tą mroczna i budzącą niepokój okładką?

Świat w którym życie ludzki kończy się mniej więcej koło czterdziestki. W okolicach tej daty wszyscy zamieniają się w krwiożercze i pozbawione ludzkich instynktów bestie. Ponieważ objawy transformacji zaczynają się od charakterystycznej mgły na oczach ludzie nazywają to zaślepieniem. Tej tajemniczej chorobie, klątwie, zarazie? ulegają również zwierzęta dlatego życie skupia się w małych mieścinach otoczonych murami, gdzie łatwiej jest kontrolować przemiany i bronić się przed zwierzętami. Zaślepionych izoluje się w tak zwanych Przejsciówkach gdzie w ciągu 3 dni przechodzą przemianę i czekają na śmierć z głodu i odwodnienia. W tym nieprzyjaznym świecie splatają się losy Heniego, drobnego złodziejaszka, Nieznajomego, który jest

„hybrydą” człowieka i zaślepionego, tajemniczej Soni oraz Skalpa, zdegradowanego i skompromitowanego dowódcy.

Dokad zmierzają ich losy oraz czy bohaterowie odnajdą to czego szukają musicie się przekonać już z książki.

Czytam bardzo dużo fantastyki ale ta książka jest inna od wszystkich - nazwałabym ja post-apokaliptyczną powieścią drogi.

Myślę, że przymiotnik który najlepiej opisze tę historie to „tajemniczy”. Wszystko jest tu dla nas zagadką – skąd bierze się zaślepienie,

czy jest na nie antidotum, jak powstają hybrydy. Równie tajemniczy są bohaterowie. Nieznajomy już z samego założenia, nawet przez

brak imienia jest dla nas zagadką, podobnie jest z Soni - która jest chyba najsłabiej wykreowana postacią w książce. Moje serce skradł

natomiast Heni, kibicowałam mu przez cały czas – pewnie dlatego że jest najbardziej „ludzki” i najłatwiej było mi się wczuć w jego postać.
„Czas zaślepionych” Marcina Halskiego to nie tylko oryginalna, mroczna fantastyka ale tez pozycja, która zmusza nas do przemyśleń a nawet przewartościowania naszych poglądów na życie. Bo co byście zrobili gdybyście z gry wiedzieli że macie tylko 40 lat życia? Czy tak jak teraz żylibyście od weekendu do weekendu? Po co komuś gromadzenie pieniędzy czy dóbr materialnych, po co nauka – czas w tym wypadku nabiera innego, bardziej cennego wymiaru. Czy bezustanna pogoń za rozwojem technicznym i przedłużeniem życia bez względu na konsekwencje doprowadzi do upadku ludzkości?
Na szczęści nie żyjemy w świecie Zaślepionych i nie zmienię się na razie w bestię wiec mam szansę przeczytać drugi tom tej powieści.