Człowiek z lasu recenzja

W zamyśle thriller psychologiczny, w rzeczywistości mroczna obyczajówka z legendą w tle oraz wydarzenia noszące znamiona bladego thrillera, może ciut kryminału. Ta mieszanka niestety nie wróży niczego dobrego. Na obronę można rzec, iż to debiut, a autorka mocno się starała, chyba aż za mocno.

Sandie jako świeżo upieczona matka pakuje walizkę i nocą opuszcza noworodka oraz męża. Szesnaście lat nie ma kobiety w życiu rodziny, a to toczy się dalej. Miles jako samotny ojciec z trudem łączy pracę z opieką nad dzieckiem. Gdy Amber dorasta, w drzwiach jak gdyby nigdy nic pojawia się niczym syn marnotrawny jej własna matka. Relacje z trudem da się odbudować, jak i z nie lada trudem czytelnik da się porwać w tę historię próbując zrozumieć, przed kim bądź przed czym uciekała bohaterka i co wspólnego z tym wszystkim ma jej córka oraz mąż. Człowiek z lasu staje się podwaliną wydarzeń, legendarnym tłem dla rozgrywającego się dramatu, a legenda ma niebanalne znaczenie dla (jak się okazuje) późniejszych wydarzeń.

Od początku nie mogłam wgryźć się w fabułę, gdyż nie wiadomo, na czym przede wszystkim należy się skoncentrować. Mnogość wydarzeń i skrupulatne skupianie się na każdym z nich, choć nie mają większego znaczenia dla fundamentalnej historii rozstraja nie pozwalają skupić się na tym, co najistotniejsze. Żadna z przedstawionych postaci nie daje się do siebie zbliżyć i nawiązać nici sympatii, natomiast elementy głównego wydarzenia, z powodu którego matka opuszcza dom przeplatają się na gruncie "teraźniejszość/przeszłość" oraz z kilku perspektyw, choć kluczowa perspektywa zostaje wprowadzona dość późno. Niby ma być nastrój i emocje, a jedyne co czuć to niejasne wydarzenia, brak logiki, masę niepotrzebnych sytuacji, wielostronicowe płachty opisów (do tego naskrobane drobną czcionką, brrr) oraz nieadekwatne do sytuacji zachowania bohaterów. Można odnieść wrażenie, że autorka miała plan, a w trakcie postanowiła go porzucić na poczet chaosu, z czego najlepiej wychodzi zakończenie, lecz to niestety za mało, by można było mówić o świetnym debiucie.