Częstotliwość śmierci recenzja

📖

Całkiem niezła książka, aczkolwiek wydaje mi się, że pierwszy tom, czyli "Auris" były lepszy.

📖📖

W "Częstotliwości śmierci" spotykamy dobrze nam znanych bohaterów - podcasterkę Julę i genialnego fonetyka sądowego Matthiasa Hegela. Żałuję, że nie przypomniałam sobie pierwszego tomu - może byłoby mi łatwiej odnaleźć się w drugiej książce. Niby nie ma tu jakichś specjalnych powiązań, ale przeszłość bohaterów stałaby się dla mnie bardziej jasna - za dużo czasu upłynęło pomiędzy tymi dwiema książkami i nie wszystko pamiętałam. Książkę czytało się dość dobrze, szybko się wciągnęłam, ale nie było już takiego zachwytu jak przy "Auris". Za jakiś czas wrócę do tych książek i tym razem przeczytam oby dwie - być może wtedy w głowie lepiej mi się wszystko poukłada.

📖📖📖

Fabuła książki jest intrygująca - wciąga czytelnika w swoje ramiona i nie chce za łatwo wypuścić. Książkę czyta się bardzo dobrze i szybko, co zawdzięcza krótkim, dynamicznym rozdziałom. Sama historia jest interesująca, wciągająca i przewrotna - zaskakuje, szczególnie na końcu książki. Autor umiejętnie buduje napięcie zarówno w fabule jak i pomiędzy dwojgiem głównych bohaterów. Całkiem przyzwoita lektura :)

📖📖📖📖

Narracja w trzeciej osobie, wydarzenia toczące się w książce poznajemy z kilku perspektyw.

Podsumowując: całkiem niezła pozycja, choć wydaje mi się, że słabsza od "Auris". Lektura wciąga, fabuła jest dobra i zaskakująca. Może nie jest to mistrzostwo, ale czyta się dobrze.