Czerwone gardło recenzja

Kolejna "randka" z Harrym Hole za mną i znowu mam to poczucie, że wszystko niby fajnie, ale wielkiej miłości z tej znajomości to raczej nie będzie.

Pod dwóch tomach "Człowiek nietoperz" i "Karaluchy", które na swój prywatny użytek nazwałam "Harry Hole zwiedza świat" przyszła kolej na tom trzeci "Czerwone gardło", w którym Jo Nesbø ujawnia kolejną swoją pasję.
Bo okazuje się że oprócz tej podróżniczej, która zdominowała dwie pierwsze książki autor jest także fascynatem historii, a szczególnie trudnego w ocenach okresu II wojny światowej, kiedy to Norwegią rządził kolaborujący z Niemcami rząd pod przywództwem faszysty Vidkuna Quislinga.

To właśnie wydarzenia sprzed lat, stanowią tło zagadki z którą mierzy się świeżo upieczony komisarz Harry Hole. Przesunięty do komórki monitorującej między innymi aktywność środowiska neofaszystów natrafia na ślad przemytu do Norwegii unikatowego karabinu snajperskiego. Jednocześnie w pobliżu baru, który jest regularnym miejscem spotkań neonazistów zostają znalezione zwłoki weterana II wojny światowej z poderżniętym gardłem.
Okazuje się że ktoś "poluje" na byłych żołnierzy. Harry Hole musi więc zanurzyć się w przeszłość by dowiedzieć się jakie motywy kierują zabójcą. Zaczyna więc żmudne śledztwo w którego tle jest mnóstwo retrospekcji z czasów wojny widzianej oczami grupy norweskich żołnierzy walczących po stronie nazistowskich Niemiec.

Pomysł na fabułę był bardzo ciekawy jednak autor przesadził z proporcjami bo z kryminału z historią w tle zrobił się esej na temat postawy rządu i społeczeństwa Norwegii w czasie II wojny. Sama zagadka gdzieś tam jest, jednak jest to drugi a nawet trzeci plan.
Mnogość postaci również nie pomaga w zagłębieniu się w opowiadaną historię. A jak się na końcu okazuje kto jest kim (a raczej kto kim nie jest) stanowi klucz do sprawy.

Na plus można zaliczyć wątki obyczajowe, dzięki którym czytelnik lepiej poznaje głównego bohatera. Bardzo podobały mi się fragmenty dotyczące przyjaźni Harrego z koleżanką z pracy a także początki jego relacji z Rakel Fauke.

"Czerwone gardło" to nie jest zła książka jednak bardziej spodoba się miłośnikom historii niż kryminału. Nie zrażam się jednak i biorę się za kolejny tom. Liczę że Harry Hole nie pokazał jeszcze wszystkiego na co go stać.