Na progu zła recenzja

Stoisz na progu domu, własnego domu i nagle ci, którzy w nim mieszkają mówią ci „Dzień dobry. W czym pani pomóc?”. A ty stoisz z kluczami w dłoni i nie zdążyłaś ich nawet wsadzić do zamka, nie wiesz nawet czy pasują, a w ogóle stoisz jak słup soli i zastanawiasz się, czy nie pomyliłaś domów? Choć podświadomie wiesz, że to niemożliwe. Że stoisz pod własnym domem, patrzysz na jego numer i wiesz, że to twoje... To wszystko twoje... Lecz ci ludzie...
I zastanawiasz się, czy z tobą wszystko w porządku? Czy to aby nie jakiś żart z ukrytą kamerą w tle? Bo coś jest nie tak, jak powinno być... Przyjechałaś nieco wcześniej do własnego domu po laptop, bo praca okazała się ważniejsza aniżeli cała zaplanowana reszta. Przerwałaś romantyczny wyjazd z równie romantycznym facetem... Ale co tu się dzieje?
Prawda wykracza poza normalność.
Stoisz bowiem u progu zła, a co będzie jak go przekroczysz? Czy może być jeszcze gorzej aniżeli jest, czy jednak klątwa się magicznie odczaruje? Co robić, co mówić, jak reagować? Same pytania, brak odpowiedzi. "Czy wszystko z Panią w porządku? Dać Pani wodę?"

Tak zaczyna się powieść, kryminał „Na progu zła”. A potem, to jest jeszcze bardziej zagadkowo i tajemniczo. Niby wiemy co i jak. Niby podejrzewamy koniec, a jednak... ciągle jest jakiś nowy znak zapytania, nowa wątpliwość czy przypuszczenie. Tu akcja nie toczy się liniowo, nie daje się jednostajnie czytając przelecieć po treści, ot bez koncentracji jako takiej. Tu akcja co stronę zmienia swoje natężenie. Amplituda w górę, by po dwóch stronach znacznie opaść, ale zaraz znowu skacze i skacze, wyżej i wyżej. I tak się bawi czytelnikiem do ostatniej (dosłownie) strony. A ten trik zastosowany przez autorkę trzyma czytającego w ryzach. Bo o to przecież chodzi w dobrych kryminałach, czy thrillerach. Musi być akcja, wartka, dobra historia i zaskakujące momenty, które będę burzyły dotychczasowe przypuszczenia, bo ukaże się nowe światło na całą sprawę.
Dobrze się czyta, z pasją. Z ciekawością. Z ogromnym wręcz zaangażowaniem. Są nieliczne drobne fragmenty, które jasno wskazują końcową akcję. Bohaterowie, jak na miasteczko rodem z serialu „Gotowe na wszystko” są czasem zbyt wyedukowani, jak na niektóre sprawy. Ale takie jest tło powieści, tak Candlish osadziła swoją powieść, a ja klaszczę z uznania. Świetny pomysł.