Wyklęta recenzja

Gdy tylko zobaczyłam tą książkę, od razu ją zakupiłam. Okładka naprawdę cieszy oczy, a i po opisie z tyłu lektura wydawała mi się dość ciekawa. Poza tym zauważyłam, że wydawnictwo Amber ma całkiem niezłe książki na swoim koncie. Słyszałam też, że autorka zdobyła popularność dzięki Pamiętnikach Wampirów, których, mówię szczerze, nigdy nie miałam w ręku.
Muszę przyznać, że uwielbiam książki fantasy i ostatnio często zanurzam się w te, typu „Zmierzch” itp. A to, była dość miła odmiana. Bo, prawda, jest fantastyka, ale nie ma już wampirów, romansów i ciągłych szkolnych problemów nastolatek.
Główna bohaterka, w przeciwieństwie do większości czytanych przeze mnie książek, jest dorosła, ma dwadzieścia parę lat. Aktualnie jest człowiekiem, ale z pierwszego rozdziału dowiemy się, że kiedyś była dżinem. I tu muszę powiedzieć, że jest to książka bardziej sensacyjna, a dżiny są tylko… Takim… Dopełnieniem, żeby było ciekawiej. Nie ma tu też jakże wielkiego romansu, niektórzy nawet mogą go nie zauważyć.
Trzeba też przyznać, że treść jest dość zaskakująca. Nie chcę niczego zdradzać, ale romansu spodziewałam się między kim innym. Wiedziałam też, że ktoś zginie, w książkach tego typu jest to nieuniknione, ale nie pomyślałam nawet, że to będą te osoby. Jednym słowem, ci o których na początku jest jedno zdanie, później stają się głównymi bohaterami.
Dużo się dzieje. Co chwila dziewczyna pakuje się w jakieś tarapaty. Nie ma, w zasadzie, żadnego fragmentu, ot tak. Jedzie motorem – coś zaraz wyskoczy zza drzewa i ją zaatakuje. Przyjeżdża do hotelu – recepcjonista jest jakimś potworem. Stoi przy płocie, na podwórku – w płota zaraz wjeżdża samochód. I tak w kółko.
Jeśli chodzi o zakończenie – nie możemy, jak to często się zdarza, domyślić się, kto jest zabójcą i sprawcą wszystkich problemów. Tego dowiemy się dopiero na końcu, ponieważ tam, na przedostatniej stronie, wyjaśniono, za co Cassiel została skazana na życie w ludzkim ciele. I za to duży plus.
Jestem pewna, że kiedy wyjdzie drugi tom, „Nieznana”, to po niego sięgnę. Głownie z tego względu, że nic się w tej książce nie wyjaśniło. Nowe morderstwa i porwania, nie udało się pokonać wroga, nie udało się odzyskać tego, co najważniejsze. Można powiedzieć, że lektura skończyła się właśnie wtedy, gdy akcja zaczęła się zagęszczać.