Czas wyborów recenzja

Czas wyborów Aleksandry Rak to drugi tom serii Pensjonat na wzgórzu, kontynuacja powieści Niełatwe powroty. Przedstawia dalsze losy trzech sióstr: Patrycji, Martyny i Klaudii, zupełnie różnych od siebie dziewczyn, które łączą więzy rodzinne.

Mimo widocznego ocieplenia stosunków, kobiety w dalszym ciągu zaciekle bronią swojej przestrzeni. Trudno im oswoić się z myślą, że obok jest ktoś, na kogo mogą liczyć w trudnej sytuacji. Ba! Nawet w momencie, gdy ktoś oferuje im pomoc nie potrafią jej przyjąć przekonane, że to wyraz łaski, której w żadnym wypadku nie potrzebują. Niestety, trudno jest po tylu latach wpuścić innych do swojego życia, nawet jeśli to rodzina.

Zatem Patrycja, Martyna i Klaudia choć mieszkają razem, tak naprawdę żyją obok siebie i uczą się jak powinny wyglądać ich relacje. Czasem jest lepiej, czasem gorzej, a do tego ścieżki każdej z nich zamiast się prostować wciąż się gmatwają. Los nie rozpieszcza żadnej z sióstr, każdą doświadczając na swój sposób.

Czas wyborów to świetna lektura, przy której czas mija niepostrzeżenie. Przedstawia nam próby odbudowania rodziny z jej szczątków, poskładania jej na nowo dla najstarszego z rodu, dla ojca, który jest ważny dla każdej z dziewczyn. Gdyby nie senior, dziewczyny nie podjęłyby się trudu tolerowania wzajemnej bliskości.
A co w sytuacji, gdy tego spoiwa zabraknie?

Kobiety mając siebie nawzajem posiadają ogromny dar, z którego nie zdają sobie sprawy. Przyzwyczajone żyć oddzielnie nie potrafią dostrzec jak wiele ich przez to ominęło w życiu.
Czy będą umiały odbudować wzajemne relacje? Czy w ogóle podejmą ten trud? A może zrezygnowane początkowym niepowodzeniem dadzą sobie spokój?

Aleksandra Rak kreśli przed nami świetną historię, od której nie sposób się oderwać. Niby nie na w niej nic nadzwyczajnego, ot, zwyczajny obrazek rodziny, sytuacja jakich wiele. Mimo to, powieść jest na swój sposób wyjątkowa, klimatyczna. Jest w niej coś, co sprawia, że czytelnik wraca do niej myślami do czasu, dopóki nie skończy lektury. Nawet później, już po zamknięciu książki zastanawia się jak potoczą się losy bohaterów.

Z przyjemnością mogę napisać, że czuję się usatysfakcjonowana tą powieścią. Po lekturze pierwszego tomu miałam apetyt na więcej, który teraz po części został zaspokojony. Po części, gdyż zakończenie jakie zafundowała nam autorka sprawia, że ze zniecierpliwieniem wypatruję kontynuacji tej serii. Moje serce drży na samą myśl co będzie dalej, czy życie sióstr w końcu się ułoży?

Moja ocena to 8/10.