Czarny Pryzmat recenzja

"Czarny Pryzmat" to pierwszy tom trylogii zatytułowanej "Powiernik Światła".Akcja książki zaczyna się już od pierwszej strony,gdy czytelnik zostaje wciągnięty w świat,który został świetnie wykreowany przez autora.Poznajemy Kipa,grubego chłopca,który ma matkę narkomankę i która go nie kocha.Podczas spaceru na Strzaskanej Skale,miejscu przeklętym i nawiedzonym(chociaż przed wojną Pryzmatów było tu pięknie,ale o samej wojnie wam więcej nie zdradzę)Kip zupełnie przypadkiem spotyka więźnia i żołnierza przywiązanych łańcuchami.Więzień w przeciwieństwie do żołnierza żyje.Tępo akcji zaczyna rosnąć kiedy okazuje się że jest on kolorakiem,osobą która ma pęknięte halo,która wyparła się swojego człowieczeństwa i stała się tym czym właśnie chciała,m.in. zamiast skóry ma ciało zbudowane z wykrzesanego koloru.Kip dowiaduje się od niego że jego miasto-Rekton stanie w płomieniach i najadą na nie wojska króla Garadula który werbuje koloraki do pomocy.Okazuje się że królowi nie chodzi o zniszczenie miasta lecz o zdobycie Kipa...


Postacie wykreowane przez Weeksa są pełnokrwiste.Mają one swoje wady i zalety. Nie są przerysowane ani schematyczne.Akcja książki jest bardzo dynamiczna i wciąga już od pierwszej strony. Dialogi są bardzo dobrze ułożone a koniec historii zachęca do przeczytania kontynuacji co też zresztą zrobię gdy tylko ona wyjdzie.


Co do wydania książki : nie jest ono świetne lecz miło się trzyma w ręcę i nie rozwala się tak jak książki z niektórych wydawnictw,