Dwadzieścia lat ciszy recenzja

Bogna od dwudziestu lat poszukuje swojej córki, którą ostatnio widziano jak wsiadała do czarnej furgonetki. Od tego wydarzenia każdego dnia stara się ją odnaleźć szukając pomocy w komisariacie Policji,którzy twierdzą, że nie mogą nic zrobić, ponieważ sprawa jest zamknięta. Pewnego dnia kobieta w wiadomościach wyczytuje, że zaginęło dziecko,które było ostatnio widziane jak wsiadało do... Bingo! Czarnej furgonetki. Czyżby koszmar sprzed dwudziestu lat powrócił? W akcji poszukiwania porywacza poznaje Huberta - byłego wojskowego. Dowiedziawszy się co nieco na temat czarnej furgonetki postanawiają raz na zawsze rozwiązać problem niewyjaśnionych okoliczności porwań. Pomaga im w tym 10- letni Niko - chłopak,który... No właśnie,jak takie dziecko może pomóc w takiej sprawie? Gdy zostaje porwany Jego przyjaciel Igor wszyscy razem chcą wyjaśnić i raz na zawsze zatrzymać falę porwań.

W powieści poznajemy również Blachę - mężczyzna który ucieka ze szpitala psychiatrycznego. Głosy w Jego głowie kierują go i nakazują co ma zrobić a czego nie. Tak naprawdę nie domyśla się że jest tylko narzędziem w czyiś rękach.

Oh! Niestety muszę to powiedzieć,ale "zmęczyłam" tę książkę. Jak dla mnie początek książki zapowiadał że będzie to niezły thriller z dreszczykiem. Fakt,ta czarna furgonetka,która była wszędzie i ukazywała się nawet tam,gdzie nikt się Jej nie spodziewał trochę mnie wystraszyłam. Ale im bliżej końca to chciałam ją po prostu odłożyć,zapomnieć o niej. Podobała mi się akcja bohaterów,którzy za wszelką cenę chcieli poznać tajemnice porywacza i zaprzestać tej fali porwań. Momenty paranormalne zaczęły być tutaj górą,a nic nie zostało wyjaśnione. Kto kierował tą całą grupą przestępczą? Kto był właścicielem furgonetki i jaką rolę pełnił tutaj Blacha? Bardzo chciałam poznać odpowiedzi na te pytania jednak nie dostałam ich. Szkoda,może książka byłaby bardziej ciekawsza. Autor zakończył książkę z milionami pytań w mojej głowie.

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania dziękuję wydawnictwu @muza.