Cudowne życie Staśka i innych aniołów recenzja

Kto powiedział, że jesień życia musi być nudna? Czy ludzie starsi powinni tylko siedzieć w domu i klepać paciorki? Nic z tych rzeczy. Pani Aleksandrowicz z uśmiechem na ustach pokaże Wam, na co stać seniora.

Natalia, Marysia i Wanda to leciwe emerytki, a zarazem najlepsze przyjaciółki wspierające się w każdych trudnościach. Jedna kocha książki, druga gotowanie, a trzecia... swoje choroby. Mieszkają skromnie i choć liczą się z każdym groszem, nie przeszkadza im to w czerpaniu z życia tego, co najlepsze. Same nie posiadają zbyt wiele, a i tak pomagają ludziom takim jak Stasiek – filozof ulicy, który ma dobre, lecz niestety łatwowierne serce. Kiedy Natalia poznaje Michała, a Stasiek dokonuje wielkiego znaleziska, ich wspólne losy zaczynają przybierać zupełnie nową postać.

Cudowne życie Staśka to historia, która zaskakuje na każdym kroku. Opowiedziana w sposób dostępny, bardzo dowcipny i po prostu uroczy, pochłania czytelnika bez reszty. Bohaterowie – wzorowani na prawdziwych osobach – przedstawieni są bardzo drobiazgowo, przez co z miejsca zaskarbiają sobie naszą sympatię. Ich z pozoru nieistotne rozmowy telefoniczne, drobne sprzeczki czy też niepohamowany zapał do działania, wprawią odbiorcę w dobry nastrój i niemałe zdumienie.

Książka udowadnia, że anioła można spotkać wszędzie. Odnajdziemy go w leciwej staruszce, bezpańskim psie, a nawet bezdomnym człowieku. Nie jest to jednak naiwna opowiastka o dobroci. Pełno w niej gorzkiej codzienności, gdzie głupota miesza się ze zrozumieniem, a nienawiść z obojętnością. W tym świecie, ludzie starsi budzą politowanie i niestety częściej uważa się ich za niepotrzebny bagaż, niż skarbnice mądrości. Oni się jednak tym nie przejmują i dalej walczą o własne szczęście, traktując drobne złośliwości jako swą siłę napędową.

Myślę, że sama autorka (pracująca jako nocna pielęgniarka) jest takim aniołem w ludzkiej skórze, i dlatego tak trafnie oraz z ogromnym wdziękiem przedstawiła opisaną tu historię. Mnie ona szczerze się spodobała i w końcu mogę powiedzieć, że powstała książka o pokoleniu naszych dziadków bez depresyjnego biadolenia. Sięgnijcie po tą niezwykłą przypowieść, a obiecuje wam, że Posterisan i Aspiryna będą wam się od tej pory kojarzyć, wyłącznie pozytywnie :)


Teresa Anna Aleksandrowicz „Cudowne życie Staśka i innych aniołów”
Ilość stron: 432
Wyd. Prószyński i S-ka
Warszawa 2011
Ocena: 5/6