Crow recenzja

Dzisiaj opowiem wam o książce „Crow”. Jest to pierwszy tom serii o irlandzkiej mafii. Lubuję się w tej tematyce, czytałam już wiele takich pozycji i z książki na książkę ciężko mnie zadowolić. Główną bohaterką jest Mackenzie, która postanawia zinfiltrować mafię, aby znaleźć swoją przyjaciółkę, Talię. Obie dorastały na ulicy, przeżyły wiele i jest jej jedyną rodziną, jako że nie ma już swojej. Kiedy Talia znika bez śladu, Mackenzie podejmuje decyzję by ją odnaleźć, ale niestety, żeby to zrobić musi wejść do samego piekła i zmierzyć się z diabłem a jest nim Lachlan. Bohater jest kompletnym dupkiem, jak to w takiej historii bywa. No ale nie mogę powiedzieć, że zdarzały się momenty kiedy był gorący, ale przeważnie był zimny i bezlitosny. „Lachlan Crow jest lojalny tylko wobec jednej rzeczy, a mianowicie wobec swojego syndykatu.” Nic innego się dla niego nie liczy. Nie lubi kobiet, traktuje je tylko jak dodatek do życia i nie ufa nim. Z żadną nie zabawia dłużej jak szybki numerek, do czasu aż zjawia się Mackenzie. No właśnie, ta dziewczyna zmienia wszystko. Jest inteligentna, pewna siebie, niczego się nie boi i ma cięty język. Jest wojowniczką MMA i w jej żyłach płynie mistrzowska krew, ponieważ Jack Wilder, jej ojciec był legendą podziemnego świata. Zaimponowała mi tym, że powaliła wielką bestię na łopatki. Polubiłam ją, bo z nią nie było żadnego pitolenia, żadnej bezradności tylko szybkie decyzje. O takich bohaterkach chciałabym czytać częściej, bo mam wrażenie, że w większości książek główne bohaterki są jak jakieś dziewice orleańskie, które piszą, chichoczą jak kretynki i udają głupie. Kolejnym plusem jest to, że relacja między tą dwójką buduje się powoli. Nie tak, że kilkanaście stron i już jest wielka miłość na wieki wieków. Nie, relacja jest pełna pożądania i każdy z nich otwarcie mówi czego chce. Nie szukają związku, ani nie chcą się zakochać. Czuć między nimi nieufność aż do ostatniej strony książki, ale także namiętność. Sceny erotyczne są gorące, wyuzdane, ale w sensie nie sprawiały, że czytelnik chciał wymiotować. (Bo czasami i tak się zdarza). W tej historii pojawiło się bardzo dużo postaci drugoplanowych, które na pewno są opisywane w kolejnych tomach i już nie mogę się doczekać aby sięgnąć po nie i się z nimi zapoznać. Powiem wam szczerze, że autorka wykonała kawał dobrej roboty, ponieważ buduje intrygę wokół bohaterów. To sprawia, że mam ochotę otworzyć książkę i za sprawą magicznej różdżki przenieść się do nich, by przeżyć razem z nimi historię od nowa. Podsumowując: „Crow” to absolutnie zwariowana mieszanka przesady i dramatyzmu. Świetnie się przy niej bawiłam i nie mogę się doczekać aby zapoznać się zresztą tomów.