Biały ptak recenzja

Jak rozmawiać z młodym człowiekiem o Holokauście? Przeprowadzić taką rozmowę samemu, czy może zostawić to nauczycielom w szkole?

Według mnie o Holokauście trzeba mówić i nie należy tego powierzać obcym. Nie chodzi tylko o ciągle zmiany programowe, które w końcu może i doprowadzą do tego, że będzie to temat zapomniany… ale przede wszystkim o to, że jest to zbyt ważny temat aby powierzać go innym. Jednak jak o tym mówić, aby nie wystraszyć młodego człowieka i przede wszystkim zachęcić go do poznania historii? Tutaj przydatne okazują się być książki. Zwłaszcza takie jak „Biały ptak” R.J. Palacio oraz Erici S. Perl.

„Biały ptak” to czysta fikcja literacka, jednak do jej napisania wykorzystano wiele źródeł historycznych. Jest to opowieść o Sarze, żydówce mieszkającej we Francji, która w swoich czerwonych pantofelkach uciekała przed Niemcami i wojną kanałami, lasami, ukrywała się w szopach, czy na strychach. Dziś, wiele lat po wojnie jest babcią i historię swego życia opowiada przez FaceTime wnukowi Julianowi.

Czytając tę historię nie sposób jest nie płakać. Tym bardziej jeżeli inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami, a obraz wojny widziany oczami dziecka jest jeszcze bardziej przerażający niż w oczach dorosłego. Jednak jeszcze bardziej przerażające jest to, że obrazy II wojny światowej tak idealnie pasują do naszych obecnych czasów. W czasie Holokaustu zginęło ponad 6 milionów Żydów i nikt nic z tym nie zrobił. Teraz też giną ludzie, a my nie jesteśmy w stanie nic z tym zrobić. Wielu z nas jest na to obojętnych i żyje swoją codziennością.

Książka ta opowiada o tyranii, wykluczeniu, ksenofobii - wszystko to na kanwie wydarzeń z II wojny światowej, ale i tego co dzieje się obecnie. Niejednokrotnie zmusza Czytelnika do zastanowienia i daje wiele pretekstów do poważnych rozmów z młodzieżą. Dlatego uważam, że „Biały ptak” powinien się znaleźć w spisie lektur obowiązkowych w naszych szkołach. Jest napisany współczesnym językiem idealnie dostosowanym do młodego Czytelnika i zwraca uwagę na to co najważniejsze. Ukazuje historię taką jaka była, a przy tym ukazuje, że czasy II wojny światowej i nasze obecne mają wiele cech wspólnych i to tylko od nas zależy czy to powstrzymamy.

„Zło zo­sta­nie powstrzymane tylko wtedy, gdy do­brzy lu­dzie po­sta­no­wią po­ło­żyć mu kres”.

„Biały ptak” to cudowna książka wzbudzająca ogrom emocji. Pomimo, że dla Palacio Holokaust był czymś obcym to idealnie udało jej się odzwierciedlić historię rodziny jej męża. W książce prócz pięknej powieści znajdziemy na samym końcu genezę pomysłu i cel powstania książki, słownik pojęć, zdjęcia ważnych postaci, bibliografię, listę stron na których można przeczytać o Holokauście oraz zestawienie tematów do rozmów w domu/podczas lekcji o „Białym ptaku”. Ta książka to gotowa pomoc dydaktyczna dotycząca trudnych rozmów o ludobójstwie…