Opowieści recenzja

"Opowieści" to zbiór opowiadań, z którego możemy się dowiedzieć o dalszych losach bohaterów "Aremil", ale również o przeszłości niektórych z nich.

Zawartość
"Błędny ognik" to wyprawa w przeszłość. Bohaterowie są jeszcze w trakcie nauki. Uczestniczą wraz ze swoim mistrzem w misji, mają zbierać doświadczenie. Opowiadanie nawiązuje do przeszłości Yaxiela, zdolnego iluzjonisty, który jest sam na świecie.

"Przez granice do nieba" to moje ulubiona historia z całego zbioru. Dowiadujemy się więcej o czarnym charakterze cyklu, Najimaru Oroshim. Autorka opisuje, co go ukształtowało. Opowiadanie to pozwala spojrzeć na wydarzenia ze "Wschodnich rubieży" i "Uwikłanych" z innej perspektywy. Przemyśleć je na nowo, zmienić osąd i lepiej zrozumieć.

Bohaterką opowiadania "Gwiazdy umierają w ciszy" jest Luv, moja ulubiona postać z całego "Aremil". Poznajemy jej dalsze losy. Dowiadujemy się, dokąd doprowadziły ją jej dotychczasowe decyzje. Czy były słuszne? Czy rytuał, któremu się poddała, będzie jej ciążył, czy okaże się darem?

"Za głosem serca" to opowieść o tym jak poznali się Namier i Nestor Incerno, rodzice Luv, para, która teoretycznie nie powinna się zejść. Każde z nich jest z innego środowiska, a jednak los skrzyżował ich drogi. Tłem rodzącej się miłości są wojny klanów, o których autorka wspomina w "Uwikłanych".

"Honor odziedziczony po przodkach" porusza dwa wątki. Jeden to walka o stanowisko lidera. Przed Minaro, który przewodzi w Atermii, staje konkurent. Kto okaże się najpotężniejszym iluzjonistą na tych ziemiach? Będziemy świadkami spektakularnego pojedynku. Jako efekt uboczny potyczki wypływa historia miłosna. Nie zdradzę, kogo dotyczy. Powiem tylko, że okazana troska i przywiązanie zaprocentuje. Ktoś otworzy oczy na uczucie, czekające na wyciągnięcie ręki.

W ostatnim opowiadaniu ze zbioru, "Powrót na wschód" spotykamy Ellen. Dziewczyna po raz kolejny wyrusza na wschód. Ma do wykonania misję, w której asystuje jej młody, niedoświadczony iluzjonista. Bohaterowie mierzą się z niebezpiecznymi wydarzeniami, ale też próbują odpowiedzieć sobie na pytanie jaki jest ich cel w życiu.

Bohaterowie
To właśnie wspaniali bohaterowie zawrócili mi w głowie. Każdy z nich został dokładnie zaprojektowany i autorka konsekwentnie trzyma się swojego planu. Postacie są spójne, ich postępowanie logiczne. Najważniejsze jednak jest to, że zostają w głowie czytelnika, a ten chce ich coraz lepiej poznać.

Opowiadania
Alicja Makowska wydaje mi się bardzo zorganizowaną osobą. To, jak zaplanowała ten cykl, budzi we mnie wielki podziw. Im dalej w niego brnę , tym lepiej widzę szeroko zakrojoną strategię działania. Czuć to również w sposobie napisania opowiadań. Nie są ani za długie, ani za krótkie. Każde z nich maksymalnie wyczerpuje poruszony temat. Autorka konsekwentnie brnie od punktu A do B w równym tempie.

Podsumowanie
Po przeczytaniu części pierwszej "Wschodnich rubieży" miałam małe wątpliwości, czegoś mi brakowało. Kiedy skończyłam część drugą, "Uwikłani", i znalazłam odpowiedzi na nurtujące mnie pytania, byłam w Iluzjonistach zakochana po uszy. Te dwie książki wspaniale się dopełniają. "Opowieści" to bardzo przyjemny dodatek. Dużo osób podkreśla, że nie przepada za opowiadaniami. W tym przypadku okazały się one dobrym rozwiązaniem, żeby pozamykać niektóre wątki. A autorka, moim skromnym zdaniem, bardzo dobrze sprawdziła się w tej formie.