Ciężar milczenia recenzja

Trzy lata temu w pewnej, mogłoby się wydawać, całkiem normalnej rodzinie, miało miejsce pewne wydarzenie. Wydarzenie, które na zawsze odmieniło życie małej dziewczynki. Calli od trzech lat nie wypowiedziała ani jednego słowa. Od tamtego wydarzenia zamilkła na zawsze - w szkole, w domu, gdziekolwiek by się nie znalazła, nie powiedziała zupełnie nic. Trzy lata całkowitego milczenia, brak nawet śmiechu. W ten sposób poznajemy dramatyczne życie rodziny Calli i jej samej. Życie, które często było pasmem bólu, strachu i cierpienia. Teraz Calli ma siedem lat i skrywa w sobie wielką, mroczną tajemnicę.

Autorka ukazuje nie tylko życie rodziny, w której jeden człowiek jest naprawdę niebezpieczną osobą, a raczej najbardziej chyba skupia się na wielkiej miłości rodziców do dziecka. Pokazuje nam, jak ogromna potrafi być taka miłość, jak bezgraniczna. Pewnej nocy zaginęły w tym samym czasie dwie dziewczynki, które były przyjaciółkami. Niemalże przez całą powieść poznajemy uczucia rodziców, brata Calli oraz zastępcy sierżanta Louisa, którzy próbują rozwikłać sprawę zniknięcia dziewczynek oraz uporać się z tym faktem. Cała historia toczy się z różnych punktów widzenia, dzięki czemu dużo lepiej możemy poznać każdego z bohaterów, nie tylko samą Calli czy jej przyjaciółkę. To sprawia, że bardzo zżywamy się z książką i wprost nie możemy się od niej oderwać. Bo nie sposób odłożyć tę książkę podczas czytania,. gdy zawiera ona w sobie aż tyle emocji, tyle wrażeń.

Powieść ta opisuje dramatyczną i bardzo wzruszającą historię. Często podczas jej czytania pojawiały się w moich oczach łzy. W pewnym sensie było we mnie również niedowierzanie, że siedmioletnie dziecko przez tak krótki okres swojego życia przeszło tak wiele. Bo musiało się naprawdę bardzo wycierpieć, biorąc pod uwagę, z jak straszną osobą żyła pod jednym dachem. Od trzech lat, ze strachu, nie wypowiedziała ani jednego słowa. Miała wtedy cztery latka, więc jej dziecięcy umysł nie pojmował wiele, ale była na tyle mądra, żeby zachować się tak, jak jej rozkazano. Na tyle mądra, czy może... naiwna? Ciężko to sprecyzować, bo ciężko jest postawić się w jej sytuacji. W sytuacji, która była jedną z najgorszych chwil w życiu Calli.

Bardzo podobał mi się styl, którym w tej książce posługiwała się autorka. Nie tyle był on lekki, co raczej przyjazny dla czytelnika. Już od pierwszych stron owa powieść zdobyła moją sympatię i uznanie. Tak pełna uczuć i emocji, wywołała burzę w moim wnętrzu. Czytałam jak zahipnotyzowana. Nawet, jeżeli chciałabym się od niej oderwać, nie mogłabym tego zrobić. I tutaj wcale nie chodzi mi o to, że książka jest tak zachwycająca, bo nie jest. Jest bardzo dobra, tyle. W zasadzie chodzi mi o to, że ta historia, która jest opisana w owej powieści, jest niesamowita i przerażająca jednocześnie.

Jeżeli ktoś lubi powieści, które z całą swoją mocą chwytają za serce, to tę książkę mogę polecić z czystym sumieniem. Nie jest ona co prawda tak świetna, jak książki Jodi Picoult (bez porównania w ogóle), ale gwarantuję mnóstwo wrażeń, raczej tych sercowych, niż jakichś momentów mrożących krew w żyłach, chociaż owe również się tak trochę tutaj znajdują. Mam nadzieję, że autorka napisze jeszcze jakąś książkę (o ile nie napisała, nie orientuję się akurat), bo bardzo chętnie przeczytam. W każdym bądź razie naprawdę zachęcam. Jeżeli ktoś ma ochotę na małe tornado w duszy i sercu - zdecydowanie tak.