Cienie Ostoi. Zazdrość recenzja

Aurora Wells należy do rodziny najemników, a ich domem jest Ostoja. To Terry przygarnoł ich wszystkich. Wraz z przybranym rodzeństwem byli szkoleni na groźnych najemników a każdy z nich specjalizuje się w czymś innym. Aurora jest najlepsza w trafianiu do celu. Podczas jednej akcji traci najważniejsza osobę. Teraz musi nauczyć sobie radzić sama, a jej chęć zemsty jest ogromna. Pewnego dnia do rodziny zostaje przyjęty Elijah a ona sama nie potrafi z nim współpracować, dlatego często dochodzi między nimi do przepychanek słownych. Podczas kolejnego zlecenia muszą razem współpracować a to nie będzie takie proste.
Kim tak naprawdę jest Elijah?

Marceliny pióro poznałam przy książce CICHY WIELBICIEL więc już trochę miałam zarys czego mogę się spodziewać. Tylko że ta pozycja okazała się jeszcze lepsza. Choć napisana w duecie to wcale nie odczuwałam tego podczas czytania która autorka pisała dany rozdział, dla mnie to wszystko było spójne i nic się nie odróżniało.

Książka napisana z perspektywy głównej bohaterki Aurory. Jest ona bardzo dobrze opisna, na pewno należy do twardych kobiet które wiedzą czego chcą. Ma bardzo dużo determinacji i odwagi aby zemścić się na pewnej osobie. Nie boi się żadnego nowego wyzwania i jest twarda psychicznie choć przeszła brutalne rzeczy to ból zostanie, ale jej walka nadal trwa.
Motyw od wrogów do kochanków który tu mamy bardzo dobrze wpleciony w fabułę. Aurora od początku nie dążyła sympatią Elijahana ale wszystko co razem przeszli zaczęło ich zbliżać do siebie.

Podczas czytania tworzyłam swoje teorie co będzie dalej, ale niestety w żadnym stopniu się nie sprawdziły. Autorki zagwarantowały nam bardzo dużo zwrotów akcji i przyznam że nie raz mnie zaskoczyły. Dlatego dzięki zaskakującej fabule książkę czyta się szybko a na pewno te końcowe rozdziały, które są mega zaskoczeniem. To nie jest lekka historia, bo poruszane są tu trudne tematy wręcz brutalne. Mamy tu handel żywym towarem problem który jest na skalę światową. Opis tego co tam się działo był wręcz brutalny i to przykre co spotyka te kobiety. Na pewno jest to pozycja dla osób o mocnych nerwach.

"Kie­dyś byłam ofia­rą. Wy­da­rze­nia zdziecięcych lat do­pro­wa­dzi­ły mnie na skraj wy­trzy­ma­ło­ści. Sto­jąc na kra­wę­dzi i wpa­tru­jąc się wot­chłań, pod­ję­łam de­cy­zję, która do­pro­wa­dzi­ła do miej­sca, wktó­rym obec­nie je­stem. Sta­łam się łow­czy­nią, najlep­szą wtej czę­ści Sta­nów. Nikt nie znał mojej praw­dzi­wej toż­sa­mo­ści."

"Czas za­trzy­mał się wmiej­scu. Moje nogi były jak zwaty, bałam się po­ru­szyć. Nie wiedzia­łam, czy to jesz­cze sen czy już jawa. Ale, ku*wa, jeśli nie śni­łam, to nie miałam po­ję­cia, jak mo­gła­bym wytłumaczyć obraz tego, co wy­ostrza­ło się przed moimi za­łza­wio­ny­mi ocza­mi.
A ra­czej kogo."