Cienie recenzja

Minął już rok od wypadku, w którym Gaby Winters straciła swojego brata bliźniaka Jude’a. Jej ciało zdążyło się zagoić, ale rany w sercu nadal palą żywym ogniem. Złych wspomnień nie pomaga odegnać fakt, że każdej nocy w jej snach nawiedzają ją potworne wizje, w których dziewczyna zabija demony i bierze udział w krwawej jatce.
Ale to przecież tylko sny. Żeby pomóc sobie się z nimi uporać, Gaby opisuje je na stronie internetowej. Jej przyjaciółkę niepokoją te historie, jednak dziewczyna nie potrafi przestać. Wydają się tak rzeczywiste, jakby wydarzyły się naprawdę.

Pewnego dnia w spokojnym miasteczku, w którym Gaby próbuje ułożyć sobie życie, pojawia się Rafa. Chłopak oznajmia, że ją zna. W ogóle zachowuje się bardzo dziwnie, ale to, co najbardziej szokuje Gaby, to fakt, że wygląda dokładnie jak bohater z jej snów. Z wizji, które od dawna ją nawiedzają.

Rafa twierdzi, że zna też Jude’a, ale to, co o nim opowiada, nie ma żadnego sensu. W ogóle to, co mówi, wydaje się nieprawdopodobne. Kiedy całuje Gaby, dziewczyna po raz pierwszy czuje coś ekscytującego. Jednak potem Rafa bez ogródek informuje, że to był tylko test.

Kim on jest? Kim są Refaim? Dlaczego Rafa sądzi, że Gaby jest kimś innym i nazywa się inaczej? I dlaczego w mieście zaczynają pojawiać się ludzie, którzy chcą skrzywdzić dziewczynę, a Rafa tylko się temu przygląda?

🐈‍⬛🐈‍⬛🐈‍⬛

,,Nie możesz podejmować za mnie decyzji na podstawie tego, co mogłabym pamiętać, a potem karać mnie za to, czego nie pamiętam".

„Cienie” autorstwa Pauli Weston to pierwszy tom cyklu ,,Refaim”.

Jest to książka fantasy, w której główną rolę grają anioły, demony, Nefilim i tym podobne istoty.

Sama fabuła jak się nawet spodziewałam nie była jakoś szczególnie odkrywcza, czy nieprzewidywalna.

Wręcz przeciwnie pojawiły się w niej motywy, które już nie raz spotkałam w podobnych książka. Dlatego także zgadzam się ze stwierdzenie, które zostało umieszczone na okładce, że jest to pozycja dla fanów, chociażby książki ,,Szeptem” Becci Fitzpatrick.

Oczywiście, jeśli mam być szczera nie jest to lektura fabularnie, czy warsztatowo tak dobre, jak ,,Szeptem” jednak zalicza się właśnie do podobnej kategorii.

Stąd także, jeśli o mnie chodzi, to mogę przyznać, że ta książka mi się podobała.

Ja lubię historię z takim vibem paranormal, a tutaj dodatkowym plusem były mroczne tajemnice oraz krótkie rozdziały. Tak uważam to za plus, gdyż jakby autorka inaczej to rozpisała, to myślę, że niektóre rozdziały czytałoby się znacznie ciężej przez nieco powolną akcję.

Podsumowując, jestem, zaintrygowana tą historią jednak uważam, że jeszcze nie ukazała całego swojego potencjału. Wiele wątków było niedociągniętych i szczerze dość banalnych. Mimo to uważam, że warto dać tej książce szanse.

Oczywiście zachęcam do samodzielnej opinii.