Miłość '44 recenzja

Książka „Miłość ‘44” po prostu musiała znaleźć się w mojej bibliotece. Przede wszystkim dlatego, że sama dostąpiłam wielkiego zaszczytu poznania wielu Powstańców Warszawskich, wysłuchania mnóstwa przejmujących historii czy mówionych z pamięci wierszy, jak też oglądania pożółkłych, noszonych na sercu fotografii. S­­potkania z Nimi zawsze stanowią ogromne przeżycie i są niezwykle inspirujące. 

Zainspirowały również Agnieszkę Cubałę do napisania tej książki. Autorka znalazła klucz do idealnej formy przekazania solidnego kawałka naszej trudnej, bolesnej i smutnej historii. Czterdzieści cztery opowieści o powstańczej miłości, smutne, radosne, z dobrym lub złym zakończeniem. Historie prawdziwe a jakże zdumiewające, niemal każda jest gotowym pomysłem na powieść lub scenariusz filmu. Piękne, dobrze napisane historie w realiach dramatycznych wydarzeń. 

Nie wszystkie dotyczą Powstańców, choć Powstanie jest zawsze tłem bardzo wyrazistm, niekiedy wręcz dominującym. Mimo wszystko to nie Powstanie jest klamrą książki, w spójną całość spina je razem miłość i życie zakochanych, niepewnych jutra ludzi. Historie są krótkie, opisane na zaledwie kilku stronach, lecz zabieg ten – wymuszony zapewne rygorem objętości sprawia, że po lekturze każda z nich żyje w nas jeszcze przez jakiś czas, rozwija się według alternatywnego scenariusza, ma ciąg dalszy albo kończy inaczej. Wśród nich każdy znajdzie dla siebie również tę najbardziej poruszającą, wyciskającą łzę, zostającą w pamięci na zawsze. 

Małym minusem jest dla mnie umieszczenie przypisów na końcu książki. To częsta praktyka, w tym przypadku jednak dość uciążliwa. Niektóre z nich bowiem dopowiadają historię, wiele wyjaśniają, warto do nich zaglądać a łatwo przeoczyć. Znacznie wygodniej byłoby mieć je pod ręką, na dole każdej strony. Jest to jednak tak naprawdę detal bez znaczenia, książka jest obowiązkową pozycją na półce!