Jane Eyre recenzja

Młode, niedoświadczone dziewczę zostaje guwernantką w domu mężczyzny wyżej postawionego od niej, który od pierwszego wejrzenia zaczyna pałać do niej niezwykłym uczuciem i mimo, że popełnia tym samym mezalians, pragnie pojąc ją za żonę... Cóż, to nie jest w stu procentach ta bajka

Jane Eyre nie jest typowym wiktoriańskim romansem. Nie jest nawet do końca czysto miłosną historią.
Na kartach mniej więcej 500-stronicowej powieści śledzimy losy Jane, niezbyt ładnego dziecka, do stania się pospolitą z wyglądu kobietą o niebanalnym umyśle. Los jej nigdy nie rozpieszczał. Biedna sierotka trafiła do domu ciotki, która uważała ją za utrapienie, potem do szkoły dla dziewcząt, w której życie początkowo jest jeszcze cięższe, niż u poprzedniej opiekunki. Tam zdobywa wykształcenie i początkowo pracuje jako nauczycielka. Ale życie w stałym rytmie jej nie satysfakcjonuje. Czuje się jak w więzieniu. Marzy o podróżach, życiu pełnym przygód. Jak mówi: "Pragnęłam wolności, bez niej się dusiłam, o nią się modliłam (...)". Aby wyzwolić się od monotonii Lowood, zostaje guwernantką w domu pana Rochestera.
Ta część historii zawiera wszystkie typowe elementy powieści grozy. Stary, pełen tajemnic dwór, niejasne relacje między przewijającymi się postaciami trzecioplanowymi, a panem Rochesterem. Zresztą ten męski bohater sam jest jedną wielką zagadką z pociągiem do teatralizowania rzeczywistości. Pełne ciętych ripost dyskusje Jane i jej pracodawcy sprawiały mi wielką radość. Pozwalają sobie na zgryźliwości, szczerość, mimo dzielącego ich wieku i doświadczeń.
Jane na swój osobliwy sposób, jest feministką tamtych czasów. Słusznie twierdzi, iż “Od kobiet zwykle oczekuje się, że będą ciche, jednak kobiety czują to samo, co mężczyźni.” Nie ma nad sobą żadnego męskiego opiekuna, każdą decyzję w życiu podejmuje sama. Ludzie, których spotyka na swojej drodze, mogą podważać jej moralność, jest wierna swoim przekonaniom. Żyć może dopóki, dopóty ma szacunek do samej siebie. Tego jednego nikt nie może jej odebrać. Woli być biedna i wolna, niż otoczona bogactwem na uwięzi.