Saga o ludziach ziemi. Wpatrzeni w niebo recenzja

Już w połowie czerwca tego roku odbędzie się premiera książki "Saga o ludziach ziemi" autorstwa Pani Anny Fryczkowskiej. Ta powieść to prawdziwa uczta literacka dla wymagającego Czytelnika. Pierwszy tom rodzinnej sagi o życiu chłopstwa w dziewiętnastym wieku, "Wpatrzeni w niebo", zachwyca pod każdym możliwym względem. Począwszy od stylu, poprzez fabułę, na kreacji bohaterów kończąc.

Chłop rodzi się i umiera w tym samym miejscu - dzieje rodziny Józwiaków

Historia przenosi nas o dwieście lat wstecz, na ziemie polskie pod zaborami. Panuje prosty i jakże niesprawiedliwy podział na panów i chłopów. Ten drugi nie ma łatwego życia, z góry wie co go czeka - z pewnością nie żywot pełen ciekawych przygód i bogactw. Zwykle chłop rodzi się i umiera w tym samym miejscu, wśród tych samych ludzi. Jednak Hanka i Antek niespodziewanie mają okazję odmienić swój los. Córka komornicy i syn rataja wbrew konwenansom biorą ślub, czym popełniają drobny mezalians. Oboje są osobami bardzo inteligentnymi, zmyślnymi, jak mówiono w tamtych latach. Dlatego gdy nadarza się możliwość ucieczki do lepszego życia, korzystają z niej prawie bez zawahania.

Czasy boginek, czarownic i wiary w niezrozumiałe

Przybywające na polskie tereny rosyjskie wojska, przyciągnęły ze sobą morowe powietrze. W jednej z kaszubskich wiosek zaraza zabiła wszystkich mieszkańców. Jakimś cudem epidemia oszczędziła jedynie dwójkę dzieci, stawiając je gdzieś pomiędzy życiem a śmiercią. Traumatyczne doświadczenia odebrały im mowę, ale nieboraki ciągle krążą pomiędzy domostwami, po okolicznych lasach i mokradłach. Kiedy pierwsi osadnicy zjeżdżają do wymarłej wsi, aby znów tchnąć życie w tę opuszczoną przestrzeń, czują, że te drobne, smutne postacie mają jakieś połączenie z niezrozumiałymi dla śmiertelników mocami. Tutaj na karty powieści wkracza mistycyzm, towarzyszący ludziom tamtych czasów. Czujemy niepokój, jaki pojawia się w głęboko zakorzenionej wierze w istnienie sił nadprzyrodzonych, niewiele mających z katolickim Bogiem. Dzieci będą niejako pośrednikami między nowymi osadnikami a odwiecznymi siłami natury, zjednującymi im ich pobłażliwość.

Oda do minionego, prostego życia

Książka doskonale oddaje klimat i nastroje panujące wśród chłopskiej ludności. Czytelnik jest prowadzony przez kolejne lata i wydarzenia przez pierwszoosobowych narratorów. Są to głosy różnych członków rodziny Józwiaków i osób, które będą mieć dla niej duże znaczenie w przyszłości. Poznajemy najskrytsze myśli, które towarzyszą tym dobrym, choć niepozbawionym wad ludziom. Doskonale widzimy oddziaływanie zabobonu w połączeniu z niewiedzą i wszechobecnym człowieczym "gadaniem". Plotki i wiara w przesądy niejednokrotnie prowadziły do ostracyzmu i ludzkich tragedii. Ta piękna publikacja opowiada o prostym żywocie, który wcale łatwy nie był. Zwłaszcza dla kobiet, gdy patriarchalny układ świata trwał w najlepsze, uciszał te, które marzyły o czymś więcej. Mądrzejsze niewiasty były albo “pyskate”, albo uznawane za czarownice. Zadaniem chłopskiego męża (często niechcianego, wybieranego przez rodzinę) było wychowanie i ułożenie żony, niejednokrotnie pięścią... “Saga o ludziach ziemi” to wielowątkowy utwór literacki, poruszający ogrom niezwykle ważnych tematów. Napisany z rozmachem, polotem i niezwykle prawdziwy. Tę książkę czyta się z szaloną przyjemnością, więc namawiam wszystkich do lektury, a sama z utęsknieniem będę wypatrywać kolejnego tomu.

Współpraca z Kulturalne Media oraz Wydawnictwo W.A.B.