Chichot losu recenzja

Książkę Hanki Lemańskiej „Chichot losu” przeczytałam z przymrużeniem oka. Dla mnie ta historia jest z lekka nieprawdopodobna, ale muszę przyznać, że czytało się miło, a lektura wciągała, mimo iż zakończenie można było przewidzieć.
Joanna – główna bohaterka – to typowa przedstawicielka współczesnego młodego pokolenia. Liczy się dla niej przede wszystkim praca. Reszta to tylko dodatek. Nawet faceta ma jedynie na weekendy. Nie lubi dzieci, zwierząt, praktycznie nie utrzymuje kontaktu z rodzicami. I pewnie tak żyłaby jeszcze długo, gdyby jeden telefon nie odmienił całego jej życia. Koleżanka prosi ją aby na kilka dni zaopiekowała się dwójką jej dzieci – trzynastoletnią Asią i pięcioletnim Łukaszem. Joanna niechętnie zgadza się czego natychmiast żałuje, ale klamka już zapadła. Początkowo nawet nie stara się zaprzyjaźnić z dziećmi, notorycznie spóźnia się do przedszkola i nie próbuje nawiązać kontaktu z zamkniętą w sobie Asią. Przecież to tylko na chwilę, więc po co się angażować? Los jednak zdecydował inaczej. Joanna została postawiona w niezwykle trudnej sytuacji. Nagle przyszło jej zmierzyć się z rzeczywistością, której dotychczas nie znała i przewartościować to w co dotychczas wierzyła. Ale jak to w pięknych bajkach bywa na końcu ciężkiej drogi czeka oczywiście nagroda.
Na podstawie książki Telewizja Polska nakręciła serial pod tym samym tytułem z Martą Żmudą – Trzebiatowską w roli głównej. Niestety nie oglądałam, więc się nie wypowiadam.

recenzja pochodzi z mojego bloga http://sladami-ksiazki.blogspot.com/