Chcę żyć recenzja

Bohaterem powieści jest Robert. Chłopiec z patologicznej rodziny. Jego rodzice nadużywają alkoholu i absolutnie nie mają dla niego czasu. Robert jest dobrym chłopcem, inteligentnym, ale ponieważ brak mu oparcia w najbliższych (schorowana babcia umiera, młodszy brat również), a na rodziców nie ma co liczyć, powoli wkracza na złą ścieżkę. Mimo przeciwieństw losu, stara się zachować resztki rozsądku, jednak spotyka Emila - chłopca z dobrego domu, ale z diabelską duszą. To on właśnie namawia Roberta do robienia coraz to gorszych rzeczy. ...i kiedyś dochodzi do tragedii... Czy Robert próbował pozbyć się przyjaciela, czy próbował go ratować? Książkę przeczytałam niedawno, tak bardzo mnie zauroczyła że postanowiłam napisać jej recenzję. Historię w książce opowiada jej bohater, przez co wiemy co czuł i jak bardzo pragnął lepiej żyć, jak bardzo pragnął się zmienić i jaki był naprawdę a nie w oczach innych ludzi, którzy uważali go za łajdaka, gnojka itp. Nikt nie potrafił spojrzeć na niego z dobrej perspektywy bo wszyscy którzy w niego wierzyli i go naprawdę kochali odeszli... Przez patologiczna rodzinę nie miał tak dużych możliwości aby być kimś lepszym, nie miał wsparcia w rodzinie ani (co najważniejsze) miłości. Dlatego zmienił się z chłopca dobrego i inteligentnego w człowieka dla którego liczy się tylko kasa, narkotyki, papierosy i inne używki, oczywiście pragnął przez to być dla kogoś ważny... i był, dla swoich kolegów, tylko to się dla niego liczyło i nic więcej... Książka naprawdę godna polecenia, krótka, zwięzła, ale bardzo porywająca. Czytając ją nie raz chciało mi się płakać, pokazuje prawdziwe życie i mówi że jeśli jest źle to trzeba mieć nadzieje że będzie dobrze. Główny bohater zmagając się ze swoim życiem pokazuje nam realia współczesnego świata. Autorka w tej książce postanowiła zamieścić wiersze, według mnie to bardzo trafna decyzja, bardzo dobrze podtrzymują one atmosferę, przy czytaniu i wszystkie są tak piękne że trafiają prosto do serca odbiorcy. Po przeczytaniu stwierdzam że jeszcze na tak szczerą i prawdziwą książkę nie trafiłam. Naprawdę polecam tą i inne książki Elżbiety Safarzyńskiej.