No właź! recenzja

Bardzo czekałam na kolejne spotkanie z niesamowitą twórczością Charlesa Bukowskiego i po przeczytaniu zbioru wierszy "No właź!" mam nadzieję na odkrycie innych, jeszcze nieopublikowanych, ukrytych gdzieś na dnie szuflady, wierszy "starego łajdaka".

"No właź!" to zbiór utworów, które sam Bukowski pozwolił opublikować dopiero po swojej śmierci i dla mnie wiersze te były niczym fragmenty bardzo swobodnie pisanego pamiętnika.
Nie wiem czy można to stwierdzić po przeczytaniu wierszy czyjegoś autorstwa, ale myślę, że znaleźlibyśmy ze sobą wspólny język. Chociaż Bukowski bardzo często pisał nie przebierając w słowach o piciu i seksie, obracał się w towarzystwie outsiderów- prostytutek, hazardzistów i alkoholików, to wydaje mi się, że łączy nas sposób patrzenia na dziwne i mniej dziwne sprawy.

Od szczerych do bólu, dosadnych, prostych a jednak wielowymiarowych zapisków Charlesa Bukowskiego znowu nie mogłam się oderwać. Czytając zbiory jego wierszy czuję, że wkręcam się w ten brutalny i bardzo często popaprany świat coraz mocniej i szybciej, oraz dostrzegam to, że niespokojnych duchów, dziwaków i odludków jest wokół mnie więcej, niż mogłoby się wydawać...

Chociaż wulgarnych słów i obrzydliwych sytuacji i tym razem nie brakuje, to wydaje mi się, że jest ich zadziwiająco mało. Więcej tu za to zwyczajności szarego życia, oraz poważnych rozważań nad niepozornie nieistotnymi, a jednak bardzo ważnymi sprawami.

Dla osób lubiących poezję prawdziwą, realistyczną, brutalną i zwyczajną, twórczość Charlesa Bukowskiego będzie spotkaniem z bardzo wartościową książką, którą dobrze się czyta. Nie ma tu pachnących kwiatków, śpiewających ptaszków i dzbanków napełnionych poziomkami, i chociaż taką romantyczną poezję też bardzo lubię- czuję, że to właśnie z Charlesem chętnie poszłabym na tanie wino do szemranego pubu.

zawsze mam ten sam system:
bądź na luzie
pisz mnóstwo
wierszy
wkładaj w nie całe
serce i
nie
przejmuj się
nieudanymi

trzymaj kurs
trzymaj
żar
zapomnij o nieśmiertelności
jeżeli w ogóle
o niej
pamiętałeś

(z wiersza "maszyna jest krynicą")