Ceremoniarz recenzja

Wolnością rządzi chaos. Łatwo się zgubić, trudniej odnaleźć. Utopijna ułuda szczęścia.

Ten jest wolny, któremu na niczym nie zależy.
Ten jest wolny, który niczego się nie boi.
Ten jest wolny, który nic nie musi.

Ograniczeni barierami nigdy nie będziemy w pełni wolni, ale zawsze trzeba dążyć do wolności. Ona nie narzuca się nikomu, posiada swoją wartość, a tkwi w niej nieprzeniknione piekło.
Paradoks polega na tym, że im bardziej próbujesz się wyzwolić, tym mocnej zaciska się pętla zniewolenia. Ścieżka wyboru i wewnętrzny przełom otwierający drzwi niedokończonych możliwości jutra.

Czy wolność bez doznania ujmującej samotności nie stałaby się marnością?

Lichy podąża śladami zbrodni. W szarości ulic skutych mrozem usiłuje znaleźć punkt wspólny pomiędzy przeszłością a teraźniejszością. Analizuje szczegóły, zbiera pojedyncze nitki zdarzeń, które splatają się w całość. Życie ciągle go zaskakuje i pozostawia wyrwy, których brzegi wystrzępione są wyrzutami sumienia. Rany potrzebują zaleczenia. Ludzki ból i żal cicho rzucony życiu w twarz dręczy. A życie wikła losy w najmniej oczekiwany sposób. Aż wdziera się czarna mgła w umysł, wypierając wszystko co dobre, bo "smierc go kochała w przeciwieństwie do życia".

Trzeci tom serii wieńczy cykl kryminalny z komisarzem Rafałem Lichym, gdzie zbrodnie są tłem, a głębią ludzkie emocje. I to one prowadzą czytelnika przez życiowe chaszcze rozczarowań.
Brudnik domyka wszystkie wątki, nie pozostawiając złudzeń tylko wzruszenie.

Esencjonalna. Życiowo trudna. Tak mi bliska. Pozostanie ze mną na zawsze.

Seria drogi o doświadczaniu życia, które jest przejściem prowadzącym do kresu. Czasem nie mamy wpływu na rolę jaką musimy odgrywać w dramacie egzystencji.
"Każdy ma swoje demony, ale tylko najodważniejsi gotowi są je uwolnić".

Boleśnie doświadczeni, okaleczeni duchowo bohaterowie próbują ratować własne życie. Znaleźć wyzwolenie i spokój. Desperacko szukają wytchnienia, a los wystawia ich na kolejne próby. Zmagają się z poczuciem utraty, przemijania, osamotnienia, odrzucenia. Stają pod ścianą bezradności wobec tego co nieuniknione, a ukryte cienie doskwierają.

Podobno czas leczy rany, ale są takie które nigdy się nie zabliźniają. Każdy się kiedyś na kimś zawiódł i w każdym jest jakaś zadra, która zalewa serce i umysł. Czas niesie wyzwania. Krzywdzi i odziera z nadziei.

Nadchodzi koniec...

Zatrzymuje się czas. Nie pyta o życie. Zniewolony wolnością i iluzją wyobrażeń, tęskni... aż wreszcie
"ujrzał ją właśnie. Tę, na którą czekał ".

Przepaść mroku pochłania i staje się wyzwoleniem od zainfekowanej codzienności. Wszystko ma swoje miejsce i swój czas.

"Wolność kocham i rozumiem.
Wolności oddać nie umiem"...

Czytajcie Brudnika! Polecam bardzo.