Cassiano Boss recenzja

Przyznam szczerze, że nie zostałam powalona na kolana bo czytałam sporo lepszych książek ale zdecydowanie nie rozumiem skąd taka ilość jadu. Zatem do rzeczy.

Cassiano Lorenzo to dziedzic mafii z Palermo, który musi przejąć władzę jako prawowity następca jednak nie ma na to ochoty ponieważ mafijne życie zwyczajnie go odrzuca a ponieważ chcę się od tego odciąć wyjeżdża do Stanów. Jednocześnie ogromny apetyt na te władzę ma jego brat Marcello.

Anastasia Jones to pracownica punktu pocztowego, gdy pewnego dnia Cassiano przychodzi do niej nadać paczkę do Palermo do swojego brata jej świat wywraca się do góry nogami. Cassiano nie opuszcza jej myśli i jak się okazuje nie jest to uczucie pozbawione wzajemności.

Niestety Cassiano jest zobligowany do poślubienia Eleny zaś ona sama jest gotowa na wszystko by sięgnąć po należne jej miejsce. Wydaje się, że Marco jest gotów zrobić wszystko by jej w tym pomóc.

Czy jednak wszystko jest takie na jakie wygląda? To musicie sobie sprawdzić :)

Odniosę się do zarzutów stawianych tej książce. Owszem akcja trochę gna, ale z drugiej strony czy to błąd? Ja wolę tak niż gdyby miała się bez sensu wlec przez 200 stron. Inny problem to według mnie bohaterowie. Wydaje mi się, że para głównych bohaterów to postacie, których nie lubię. Cassiano jest nieco zbyt rozchwiany emocjonalnie natomiast Anastasia to dla mnie ten rodzaj osoby, która niby nic mi nie zrobiła ale za to jej nie lubię. Mam wrażenie, że moment, w którym poczuła fortunę zrobił z niej klasyczną utrzymankę a chwilami sprawiała wrażenie jakby pieniądze uderzyły jej do głowy.

Dużo lepsze zdanie mam o Elenie i Marco. Choć zawsze powtarzam, że złożoność czarnych charakterów zawsze przydaje im pazura i kolorytu postaciom więc łatwiej je lubić. Tak naprawdę Marco wydawał się bardziej godny bycia Capo.

Cóż generalnie Cassiano Boss to książka z ogromnym potencjałem, który wydaje się nie do końca wykorzystany a pęd akcji sprawia wrażenie, że niektóre wątki są jakby porzucone aczkolwiek zakładam, że to celowy zabieg skoro oczekujemy drugiego tomu po dramatycznym i niespodziewanym zakończeniu. Jedyne co dla mnie było problemem to głos Agnieszki Michalskiej jako lektorki ale to tylko dlatego, że cudowna Pani Agnieszka jest tak pozytywna i pełna emocji, że troszkę czułam się przytłoczona tymi emocjami ale to nie jest grzech a po jakimś czasie daje się przywyknąć. Podsumowując czekam na drugi tom i uważam, że Angelika Łabuda ma ogromną szansę na to by jednak doprowadzić to z wielkim przytupem do końca właśnie przez wzgląd na ten wciąż niewykorzystany potencjał.