Jak wspierać dzieci wysoko wrażliwe recenzja

Nie mam ręki do kwiatów.
Pora powiedzieć to głośno.

Spójrz na taką orchideę.
Kapryśna, pomyślisz.
Gdzie jej nie postawisz, tam marnieje.
Jeśli odsuniesz że słońca zaraz okaże się, że ma go zbyt mało
Jeśli podlejesz od serca może się nie spodobać.

Nie ma jednej recepty ani jednego rozwiązania.
Tym fantastycznym porównaniem orchidei do wysokiej wrażliwości rozpoczyna swoją książkę "Jak wspierać dzieci wysoko wrażliwe. O rodzicielstwie na wysokich obrotach" autorstwa Agaty Majewskiej.

Czym więc ona jest?
Jest to cecha wrodzona. Nie możemy się jej wyzbyć ani zmienić jej mechanizmów.
Wyobraź sobie, że każdy bodziec który dociera do twojego ciała jest tak mocny, że nie potrafisz skupić się na niczym innym.
A teraz pomyśl o sobie jak o kilkulatka, który wciąż jeszcze nie radzi sobie zbyt dobrze z emocjami a otrzymuje te same intensywne doświadczenia z prędkością światła, które narastają i mnożą się.

Wyzwanie, jakie wysoka wrażliwość stawia przed obecnym rodzicem jest ogromne.
Musi nieść wsparcie i empatię, przy jednoczesnym własnym zagubieniu i niezrozumieniu zasad.
Ale czy na pewno?

Autorka prosto i skrupulatnie buduje poczucie świadomości i odpowiedzialności za odpowiedź na potrzebę naszego dziecka.
Skłania do otwartości, bez wykorzystania utartych ścieżek i znanych schematów.
Odsuwa kolejne przychodzące po sobie etapy aby dać się ponieść zrozumieniu.
Stawia na zadawanie pytań, rozmowę, empatię i uważność w obserwacji.

Przypomina o samoregulacji i odsyła do bezkresnego źródła w książkach Shenkera na tzw. "dobry początek " udowadniając jak ważne jest zrozumienie i akceptacja sytuacji w jakiej niejednokrotnie stawia nas życie.
A stawia nas tam także rodzicielstwo, końcu ludzi dorosłych także to dotyczy. Niejednokrotnie zapominamy jak ważne jest postawienie na siebie, swoje emocje i granice.

Ta książka to doskonały wstęp do budowania pojęcia o świecie pełnym wysokiej wrażliwości. Tłumaczy, rozjaśnia i otula to, co niesiemy w danej chwili w sercu z wielkim trudem, puszystym kocem, dając szansę na ponowne złapanie oddechu.
Uważam czas poświęcony na tą lekturę za dobrze spożytkowany.
Warto inwestować w rozwój, lekkość i otwartość.💛