Bursztynowa czarownica recenzja

Kolejny tytuł nad którym się pochyliliśmy to zakwalifikowana jako fantasy „Bursztynowa Czarownica” autorstwa Wilhelma Meinholda od wydawnictwa Zysk i s-ka.

Książka zapiera dech w piersiach. Jest dopracowana w każdym szczególe. Zarówno treść jak i elementy zewnętrzne są godne pochwały. Twarda okładka przykuwa wzrok czytelnika, a za ozdobniki przy wstępach do rozdziałów daję ogromnego plusa. Dzieło prezentuje się fenomenalnie.

Mimo, że nie jest to lektura łatwa w przyswojeniu – powinna być bardziej wypromowana w celu uzyskania szerszej rzeszy fanów.











„Bursztynowa czarownica” osadzona jest w realiach wojny trzydziestoletniej. Napisana jest w kronikarskim stylu z użyciem archaizmów, co z jednej strony pozwala wczuć się w rzeczywistość ówczesnej epoki, z drugiej zaś- może trochę przeszkadzać przy czytaniu. Dzieło przedstawia historię młodej, uczynnej i szlachetnej Marii Schweidler, która pomagała ubogim przeżyć tamtejsze warunki. Gdy jej ojciec, pastor, sprzedaje znaleziony przez nią bursztyn- za pieniądze uzyskane ze sprzedaży kupują jedzenie głodującym. Dziewczyna była szanowana i lubiana przez otoczenie. Do czasu. Dostaje pewną propozycję od starosty, którą odrzuca. Ten w zemście wraz z wiedźmą Lise Kolken rozpowiadają dookoła, że Maria ma konszachty z diabłem- co było zwykłym kłamstwem. Przypomnijmy, że w tamtejszej epoce podobne praktyki były czymś niewyobrażalnym, a społeczeństwo raczej wykazywało się ograniczonym myśleniem co pozwalało na łatwiejszą manipulację nimi. Ludzie ulegali presji śmiejąc się i wołając do dziewczyny różne obelgi -„Patrzcie, oto księżowska czarownica...”).

Książka jest mocno poruszająca. Duży wpływ na to ma sposób narracji. Ojciec Marii- pastor opowiada historię swojej młodej córeczki, opisując jej bolączki. W niektórych wypowiedziach widać wielką miłość jaką darzył swoją córkę. Użycie - „moje biedne dziecko...”, „moja córeczka...” sprawiło, że ogromny żal chwycił mnie za serce i szczerze współczułam pastorowi, i jego córce. Zwłaszcza, że cała sytuacja jaka spotkała dziewczynę była niepotrzebna.

Emocje, które towarzyszyły mi przy czytaniu to przede wszystkim niemoc, smutek ale też i gniew na zaściankowy tłum, który ślepo wierzył w winę nieposzlakowanej dziewczyny.

Książka jest wymagająca i trudna. Lubię takie lektury, w których czytelnik musi zaangażować swój umysł, aby poprawnie zrozumieć przesłanie.

Jeśli masz ochotę na kawał porządnego dzieła to zapraszam do lektury!

“𝐁𝐔𝐑𝐒𝐙𝐓𝐘𝐍𝐎𝐖𝐀 𝐂𝐙𝐀𝐑𝐎𝐖𝐍𝐈𝐂𝐀" 𝐉𝐄𝐒𝐓 𝐍𝐀𝐉𝐒Ł𝐘𝐍𝐍𝐈𝐄𝐉𝐒𝐙𝐘𝐌 𝐃𝐙𝐈𝐄Ł𝐄𝐌 𝐖𝐈𝐋𝐇𝐄𝐋𝐌𝐀 𝐌𝐄𝐈𝐍𝐇𝐎𝐋𝐃𝐀

Books Hunters