Blizna recenzja

Cześć!
Dzisiaj, dla odmiany, przygotowałam dla was pozytywną recenzję.
"Blizna" Alice Broadway jest trzecią i za razem ostatnią częścią trylogii "Księgi skór". Tak jak poprzednie dwie mnie nie zachwyciły, tak ta jest zdecydowanie najlepsza pod każdym względem. W części tej w końcu dochodzi do namacalnego starcia dwóch społeczności, o których traktuje cała ta trylogia, Saintstone oraz Featherstone. Główna bohaterka, Leora, musi wreszcie podjąć decyzję i opowiedzieć się za którąś ze stron. Decyzja nie jest łatwa, gdyż jeden lud jest jej domem, w którym się wychowała, zaś w drugim ma przyjaciół, którzy traktowani są przez Saintstone w naprawdę okrutny sposób. Dziewczyna przynależy jednocześnie do obu tych społeczności, jest pomiędzy nimi rozerwana. Księgi skór przodków oraz obrzędy z nimi związane są dla niej ogromnie znaczące, ponieważ w ten sposób została wychowana i tak żyła przez kilkanaście lat. Jednocześnie, nie potrafi patrzeć na cierpienie ludzi z Featherstone, które jest spowodowane egoizmem jej ludu. Leora pragnie ich za wszelką cenę chronić i im pomagać.
Całą sytuację dodatkowo gmatwa prezydent miasta Saintstone, który twierdzi, że zmartwychwstał oraz skontaktował się z przodkami. Oliwy do ognia dodaje jego pomysł, w którym on postanawia wziąć na siebie winy wszystkich obywateli miasta, którym rządzi i zaczyna sobie tatuować za nich znaki mające oznaczać kary. Najdziwniejsze jest to, że znaki te po trzech dniach znikają z jego ciała. Prezydent Longsight uważa, że podaczas snu ma do czynienia z przodkami, którzy zdejmują z niego ciężar grzechów jego ludu, a co za tym idzie usuwają mu tatuaże.
Książka, chociaż niewymagająca, skłania do refleksji i sprawia, że człowiek pochyla się nad własnym losem i wyborami, których dokonał, bądź ma dokonać. Historia z każdym rozdziałem staje się coraz bardziej zagmatwana i nieprzewidywalna. Walka pomiędzy Longsightem, a Leorą jest niezwykle zacięta i żadne z nich nie zamierza jej przegrać.
"Blizna" jest dobrym zakończeniem serii, chociaż brakuje mi podsumowującego rozdziału na końcu. Tak jak wspomniałam wyżej, moim zdaniem jest to najlepsza część z "Ksiąg skór". Jeśli ktoś pragnie lekkiej i niezobowiązującej lektury, to powinien sięgnąć właśnie po to.