Już nikt mnie nie skrzywdzi recenzja

Po raz piąty wracamy na korytarze liceum im. Zygmunta Freuda. A właściwie nie do końca, bowiem akcja książki toczy się w innym warszawskim liceum, im. Karola Darwina i to uczeń tej szkoły jest bohaterem tej książki. Uczniowie Freuda są tu właściwie tylko wspomniani, tworzą daleki drugi plan tej historii, bez większego wpływu na fabułę. Maks Hajder wywodzi się z dobrej rodziny, jest grzecznym i spokojnym uczniem, dlatego też to czego się dopuścił budzi takie przerażenie. Szybko się okazuje, że nic tu nie jest proste i oczywiste. Sprawa z pozoru wydaje się prosta - chłopak zamordował najbliższych, ale dlaczego? Śledczy powoli poznają wstrząsającą historię Maksa, pełną dramatów, ran i szokujących wyznań...

Autor swoją książkę poświęcił tematowi przemocy domowej. To co spotkało Maksa i jego rodzinę jest do głębi szokujące. Dlaczego nikt niczego nie zauważył? Dlaczego nikt się nie zainteresował? Dlaczego nikt nie próbował pomóc? I najważniejsze pytanie - dlaczego rodzina Hajderów sama nie próbowała szukać pomocy? Książka porusza ciężki i niełatwy temat. Jej treść daje do myślenia - dlaczego jesteśmy bierni wobec przemocy? Czy jeden pojedynczy głos nie jest czasami głośniejszy od tłumu? Czy jeśli ktoś choć raz zainteresowałby się Maksem to wszystko by się nie wydarzyło? Wstrząsająca i mocna historia.

Maksa poznajemy tuż po wstrząsającym morderstwie jego rodziny. Wraz z policjantami prowadzącymi śledztwo stopniowo poznajemy przerażającą prawdę o tym co działo się przed laty, o tym co spowodowało to, że Krzysztof Hajder, ukochany tata i mąż, stał się prawdziwym potworem oraz co tak naprawdę stało się w dniu tragedii. Odkrycie prawdy będzie dla was wstrząsające...

Narracja w pierwszej osobie z perspektywy Maksa (opisująca wydarzenia przed, w momencie tragedii oraz tuż po), policjantki prowadzącej śledztwo w sprawie morderstwa Hajderów, Liwii Rebke (wydarzenia po morderstwie) oraz Beaty Hajder, matki Maksa (dzień tragedii).

Podsumowując: dobra, wstrząsająca i wciągająca książka, poruszająca trudny i niełatwy temat przemocy domowej. Lektura daje do myślenia. Książkę czyta się szybko, w napięciu, ciężko się od niej oderwać. Kolejna bardzo dobra pozycja w dorobku pana Mossa, polecam serdecznie, nie tylko nastoletnim czytelnikom.