Bibliotekarka z Auschwitz recenzja

Zdawałoby się, że zawód bibliotekarza to przyjemna, lekka, spokojna praca - wszak częściej obcujemy z książkami niż z ludźmi.
Wizja więźniów najpopularniejszego obozu koncentracyjnego na ziemiach polskich czytających książki mocno się gryzie.
Skąd zatem historia bibliotekarki z Auschwitz? Czy kilka książek, w tym podręczników można już nazwać biblioteką?

Dita trafia do obozu z praskiego getta. Tam też dzięki doświadczeniu nabytemu przed uwięzieniem, jak też dzięki sporej dawce sprytu i odwagi pełni funkcję bibliotekarki. Obowiązkiem dziewczyny jest opieka nad kilkoma z trudem zdobytymi książkami, które mają służyć głównie do edukacji dzieci w tzw. obozie pokazowym.
Jak przystało na literaturę obozową - doświadczymy wraz z więźniami głodu, chorób, okrucieństwa, śmierci i traktowania iście po zwierzęcemu. Dla większości nazistów Żydzi stają się solą w oku, a więc trzeba ich wyeliminować.

Nie jestem ekspertem w tym gatunku, lecz czując, iż połamałam kilka zębów na literaturze obozowej - jestem ciut zawiedziona. Z jednej strony autor postawił na rzetelność i historia bibliotekarki ma swój początek u źródła, czyli po rozmowie z główną postacią; z drugiej jednak zauważam szereg nieistotnych informacji, postaci i opisów, które mogą czytelnika zwyczajnie nużyć. Autor skacze co rusz po wątkach, raz za mocno skupia się na psychologicznych aspektach bohaterów, by za chwilę zlekceważyć inne postaci i nie poświęcić im zbyt wielu słów. Znajdziemy tutaj odniesienie do Mengelego, Anny Frank, przeczytamy o miłości esesmana do Żydówki, jak i o brawurowych ucieczkach, liźniemy planu buntu wysadzenia pieców krematoryjnych, a sama postać bibliotekarki to tylko dodatek do miksu, jaki oferuje czytelnikowi autor. Plus powieści to dość realistyczne oddanie charakteru tamtych czasów, przeżyć i wydarzeń, by za chwilę wysunął się na prowadzenie minus, czyli masa zbytecznych opisów i postaci nie mających żadnego związku z główną bohaterką.
Dla początkujących w temacie będzie to idealna pozycja, zaś dla starych wyjadaczy literatury obozowej to taki przeciętniak, który nie wnosi niestety nic nowego, choć zamysł motywu biblioteki, dywagowania o książkach i czytelnictwie to gratka dla miłośników książek, bo o nich tutaj w "Bibliotekarce z Auschwitz" mówi się wyjątkowo pięknie, niemal poetycko.