Pielęgniarka recenzja

Nie wiem czy lubicie książki z wątkami medycznymi, ale ja co jakiś czas lubię coś takiego przeczytać. Lekarze i pielęgniarki to w zasadzie osoby, którym ufa się niemal bezgranicznie. Przecież od nich często zależy nie tylko nasze zdrowie, ale i życie.
Lektura "Pielęgniarki" to niesamowite przeżycie, dla mnie tym bardziej, że ostatnio mam zbyt częsty kontakt z lekarzami i pielęgniarkami i często jestem właściwie od nich zależna. Po lekturze tej książki wiem, ze mam w takim razie dużo szczęścia do personelu medycznego...
Książka ta z pewnością na długi czas zapadnie w mojej pamięci i podczas spotkania z pielęgniarką jakieś światełko mi będzie w głowie zapalało.

Poznajemy Rose Marlowe, która jest bardzo sumienną pielęgniarką, szczęśliwą mężatką, życzliwa osobą, ale została oskarżona o zabicie bezbronnego pacjenta, można powiedzieć z zimną krwią. Kobieta przyznaje się do winy i nie chce się bronić. Zostaje skazana na 20 lat więzienia.

Po trzech miesiącach pobytu w więzieniu, do Rose napisał list Theo Hazel, który chciałby się z nią spotkać i napisać książkę na podstawie jej opowieści.
Kobieta odmawia, nie chce się z nim spotkać ani korespondować. Jednak po odwiedzinach młodej studentki Rose nagle zmienia zdanie i postanawia spotkać się z Theo. Już podczas pierwszego spotkania nawiązują nić porozumienia i była pielęgniarka zaczyna snuć swoją opowieść.
Pisarz zaczyna się zastanawiać, ma coraz więcej wątpliwości czy faktycznie Rose jest winna zabójstwa pacjenta. Czy tak miła, tak krucha i wrażliwa osoba może być bezwzględną morderczynią?

Historię poznajemy z perspektywy Rose i Theo. Im bardziej zagłębiamy się w książkę, tym bardziej autorka stara się zwodzić czytelnika, że w końcu nie można z całą pewnością stwierdzić, kto jest tutaj ofiarą a kto złoczyńcą. Co jakiś czas następują niespodziewane zwroty akcji a już samo zakończenie wywróciło mi całkowicie mój tok myślenia. "Pielęgniarka" to mroczna opowieść z coraz bardziej gęstą atmosferą i wieloma tajemnicami, które odrywane są powoli i co chwilę dajemy się zwieść.
Książkę czyta się bardzo szybko i mogę powiedzieć, że trudno jest się od niej oderwać. Chociaż czasem trzeba się nieco zatrzymać i zastanowić nad tekstem, bo zagmatwana intryga może sprawić trochę kłopotu. Może to nie jest taki typowy mroczny thriller, bardziej przypomina powieść obyczajową z elementami romansu i thrillera, lecz mnie się podobała. Oczywiście opinie jak zawsze są różne, lecz ja ze swojej strony zachęcam do przeczytania tej książki. Po przeczytaniu można wtedy ocenić samemu czy warto było ją przeczytać. Przekonajcie się o tym sami.