Bez hamulców recenzja

"Całe życie robię coś, co powinnam, bo tak wypada, bo tak będzie rozsądnie, bo tego oczekują moi rodzice, mąż, dzieci, pracodawcy, widzowie. Właśnie... Oni oczekują, a gdzie w tym wszystkim jestem ja? Gdzie są moje oczekiwania i pragnienia?"

Karolina jest czterdziestoletnią rozwódką. Ma dwóch nastoletnich synów, więc dodatkowo zmaga się z ich buntem. Z zawodu jest dziennikarką sportową.

Pewnego razu jedzie do Torunia w zastępstwie. Ma komentować wyścigi żużlowe. Tam poznaje jednego z zawodników. Młodszego od niej o osiemnaście lat Nicka Knoxvill'a.

Od tej pory kobieta czuje, że żyje. Zupełnie jakby dopiero rozwinęła skrzydła. Od początku łączy ich pożądanie, namiętność i zrozumienie.

Czy ta relacja ma prawo w ogóle istnieć?

✨✨✨✨✨✨✨✨✨✨

Co za historia 😱 Bardzo mi się podobała! Nie będę zachwycała się nad głównym męskim bohaterem bo nie wiedziałabym nawet co mogłabym o nim napisać. Po prostu ideał. Tyle w temacie. Nad wyraz dojrzały jak na swój wiek. Romantyczny i inteligentny. Zadziwiająco doświadczony przez życie, a przynajmniej tak się wydaje biorąc pod uwagę jego dojrzałe wypowiedzi na wiele tematów.

Karolina jest postacią niesamowitą! Co za babka 😁 Nie dość, że atrakcyjna, zadbana, obyta, inteligentna... Mogłabym tak wymieniać, serio. Zupełnie nie rozumiem, dlaczego mąż odszedł do innej, młodszej. Przecież to niewyobrażalne!

Cieszyłam się razem z nią za każdym razem, gdy przeżywała spotkanie z Nickiem. Motyle w brzuchu, niepewność, podniecenie... Aż zaczęłam się zastanawiać, co ja bym zrobiła gdyby na mojej drodze stanął młodszy, atrakcyjny oraz inteligentny mężczyzna. A nie chwila.... Mój mąż jest młodszy, atrakcyjny oraz inteligentny 😂 Nie było tematu 😂

A tak serio...

Ta książka jest bardzo wartościowa. Pokazuje, że nie ważny jest wiek. Ważne są nasze marzenia, to czego my chcemy i jeśli tylko mamy siłę walczyć o siebie to nic nie stoi na przeszkodzie! Każdy ma prawo do szczęścia. Czasami rezygnujemy z własnych planów i marzeń bo wolimy zrobić coś dla kogoś. Zapominamy o sobie, gubimy siebie.

Na obecną chwilę to nam nie przeszkadza bo czujemy, że robimy słusznie. Jesteśmy jak miłosierny samarytanin. Jednak na dłuższą metę odbije się to na naszej psychice. Przyjdzie dzień, że zauważymy to jak wiele straciliśmy. Ja tę książkę będę polecała. Zawiera bardzo ważny przekaz, który wielu ludziom da do myślenia.