Siostry recenzja

Martin Servaz - młody policjant, który dostaje pierwszą, poważną sprawę jaką jest zabójstwo dwóch sióstr w 1993 roku. Następnie poznajemy tego samego policjanta, ale już nie tak młodego. W roku 2018 znów otrzymuje nietypową sprawę, która go pochłania całkowicie.
   Nigdy wcześniej nie spotkałam się z twórczością Bernarda Miniera, ale za to słyszałam dużo dobrego o Jego książkach. Sięgając po "Siostry" bałam się, że nie połapię się w historii, ponieważ książki tego autora w jakiś sposób się łączą z poprzednimi. Ale na szczęście tak nie było i wszystkie wątki ładnie się łączyły w całość pomimo kilku nawiązań z poprzednich kryminałów.
   W książce poznajemy dwie historie. Jedna z nich rozgrywa się w 1993 roku i dotyczy morderstwa dwóch sióstr, które zostały przebrane w komunijne sukienki i przywiązane do drzewa. Druga ma miejsce 25 lat później w 2018 roku. Mówi o dziwnym włamaniu i tym samym śmierci kobiety przez ukąszenia kilku rodzajów jadowitych węży hodowanych przez jej męża. Obie zbrodnie, pomimo takiego przedziału czasowego, są bardzo podobne. Plus prowadzi je ten sam gliniarz. Pierwszą jako młody 24 letni żółtodziób zaraz po studiach, a drugą już jako 49 letni kapitan. Główny bohater Martin Servaz. 
   Książka bardzo mi się podobała, ale z drugiej strony miała jeden mały minus, do którego muszę się przyczepić.
   Dobrze opisana historia dwóch morderstw, w których autor nie oszczędził drastycznych szczegółów. Postacie jak żywe i dopracowane, że były prawie jak żywe osoby. Język również dostatecznie lekki, ale tutaj właśnie znalazłam jeden minus. A tym minusem (jak dla mnie) były francuskie nazwy miast, rzek i innych miejsc, które mi osobiście utrudniały czytanie tego kryminału. Ale tak to nic innego do zarzucenia tej książce nie mam. Dobry, treściwy i mroczny kryminał - pasjonatom tego gatunku na pewno przypadnie do gustu.