BeMy recenzja

„BeMy” to książka, która była dla mnie niespodzianką. Nie spodziewałam się, że ją otrzymam, jednak postanowiłam zagłębić się w jej lekturę, zwłaszcza, że kojarzę twórczość Gabrieli Gargaś i ciekawie było ją ujrzeć w takiej odsłonie. Domyślałam się, że oprócz szalonych historii, znajdzie się tam doza dobrego humoru. Elie Rosiński i Gabriela Gargaś przedstawiają wykwintną historię, która nie tylko zaskoczy czytelników, ale także pozwoli poznać zespół BeMy. Czasami życie, które prowadzimy wygląda, jakbyśmy szli po nitce do kłębka, który jest marzeniem wydającym się nie realnym, jednak właśnie to się spełnia. Zbiegi okoliczności, czy przypadek nie raz doprowadziły do powstania wielkich naukowych odkryć, w tym przypadku pozwoliły Elie stać się tym, kim jest obecnie.

Muzyk z „BeMy”, Eli Rosiński wychował się we francuskiej prowincji, zamieszkiwał dworek, miał swojego ukochanego psa. Nie należał do grzecznych, uwielbiał robić psikusy, ma brata Mattią, z którym utworzył zespół BeMy. Mężczyzna uczęszczał do szkoły katolickiej, gdzie panowała dyscyplina. Miał swoje własne kompleksy, czas dorastania dla nikogo nie był łatwy. Po ukończeniu szkoły średniej bracia wyjechali do Anglii, aby podjac studia muzyczne na Akademii Muzyki Współczesnej. To wszystko i o wiele więcej ukształtowało człowieka, który nie poddał się i robi to, co kocha. Ciekawostką było to, że mieszkał z samym Edem Sheeranem, a kilka lat później supportował jego koncerty, zupełnie jakby to przeznaczenie zetknęło ich ze sobą. Wzieli udział w przesłuchaniach do szóstej edycji programu Must Be the Music, gdzie dotarli, aż do finału zajmując drugie miejsce, otrzymali także nagrodę jurorów podczas festiwalu TOPtrendy w Sopocie. Tak rozpoczęła się ich ścieżka kariery.

„BeMy” to książka, która swoje początki zaczęła mieć w czasach pandemii, później została odłożona „na lepszy cza”, aby dziś móc cieszyć fanów, miłośników pióra Gabrieli Gargaś, a także tych czytelników, którzy chcieliby poznać ciekawą opowieść. Elie zasugerował, że około osiemdziesięciu procent w tej historii wydarzyła się naprawdę, więc myślę, że warto je było poznać.