Bogini Oceanu recenzja

"Bogini oceanu" to pierwszy tom serii Wezwanie bogini autorstwa P.C. Cast, która to zasłynęła w naszym kraju "Domem Nocy" pisanym wraz z córką, jednakże to właśnie jej samodzielnie napisane książki mnie urzekły. Ta byłą przeze mnie strasznie długo wyczekiwana po rewelacyjnym "Partholonie" i spodziewałam się rewelacji. Książki nie z tej ziemi z oryginalnym i jednym z ciekawszych wątków (syreny), wspaniałym wątkiem romantycznym, jakimi urzekła nas w innych seriach oraz doskonałym stylem pisania. czy nie postawiłam poprzeczki za wysoko?


Christine Canady to sierżant Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. W swoje dwudzieste piąte urodziny, gdy z zawodem okazuje się, że wszyscy o jej święcie zapomnieli wypowiada życzenie do bogini Gai. Chcę magii w swoim życiu. Jednak czy Gaja zechce wysłuchać próśb zdesperowanej CC? Dziewczyna niedługo potem wyrusza na trzy miesiące służąc wojsku do Arabii Saudyjskiej, jednakże w drodze samolot w którym przebywała rozbija się. CC nie za bardzo potrafi pływać, więc gdy już czuje, że zaraz się utopi, że umrze, nagle zostaje otoczona bańką powietrza i wciągnięta pod wodę. Przed nią ukazuje się przepiękna kobieta z... rybim ogonem. Pyta się dziewczyny czy chce przeżyć. Kto by nie chciał? Wtedy syrena obejmuje CC i gdy ta ponownie otwiera oczy... patrzy w swoją twarz a sama ma postać cudownej syreny. Od tej pory wszystko się zmieni.


CC jest zdezorientowana, nie wie co ma robić, lecz domyśla się dlaczego syrena tak bardzo chciała pozbyć się swojego ciała z chwila, kiedy spotyka zdeterminowanego, aby ją posiąść trytona. Wie, że w wodzie nie jest bezpieczna tak samo jak bogini Gaja, za której poleceniem to wszystko się stało, i znowu przywraca CC ludzką postać... jednak dalej zostaje uwięziona w pięknym ciele syreny Undine. Przenosi się do roku 1014 i zostaje wyrzucona na brzeg...z pomocą urodziwego trytona Dylana oraz uratowana przez przystojnego, ludzkiego sir Andrasa. Teraz zadaniem CC będzie znaleźć prawdziwą miłość, bo tylko ona pozwoli zostać jej na zawsze w ciele człowieka. Czy sir Andras jest dobrym kandydatem na Tego Jedynego? Dlaczego teraz, gdy CC jest bezpieczna na lądzie tak bardzo chce z powrotem zanurzyć się w głębinach oceanu? Jaki wpływ będzie miał na nią Dylan? Jakie przyjaźnie rozwiną się podczas jej pobytu na ziemi w 1014 roku? Kto okaże się prawdziwą miłością CC? Jaką rolę w tym wszystkim odegra ziemski przyjaciel Sean? I czy dane jej będzie żyć już do końca w wodzie czy na lądzie?


Piszę tą recenzję dopiero teraz, kilka dni po przeczytaniu książki, bo gdybym zrobiła to na świeżo, nie wiem czy w ogóle wyszłoby z tego jakieś sensowne zdanie, tak książka mnie poruszyła. Wywołuje emocje w pewnym momencie pełne napięcia a w innych takie, że chcemy po prostu zacząć płakać, ale boimy się zmoczyć łzami kartek. P.C. po raz kolejny stworzyła świat do jakiego najchętniej sami byśmy się przenieśli albo co najmniej posiedzieli w nim trochę dłużej niż kilka godzin. Żeby mając do dyspozycji tylko słowa oraz pomysł stworzyć coś tak pięknego, trzeba mieć po prostu talent i umieć puścić wodze wyobraźni.


Narracja książki jest trzecioosobowa jednak na samym początku wyjątkowo mnie to irytowało, bo bohaterka miała zwyczaj mówić sama do siebie, chociaż później już albo tego nie było albo po prostu przestałam zwracać uwagę, więc błędy zostały naprawione. To dobrze, że możemy poznać wszystko właściwie z perspektywy CC ale były momenty i dla Dylana. Wszystko czego się w wypadku tej książki obawiałam zostało świetnie przez panią Cast wytłumaczone. Dzięki owej narracji nie mamy nadmiaru zachwytów nad osobą namiętnego trytona czy przedawkowania czegokolwiek bo autorka dała nam wszystkiego po odpowiedniej ilości ale w taki sposób, że ta mieszanka stanowiła czasami nawet wyciskacz łez.


Co do bohaterów to mimo iż poznajemy ich tu sporo, tak naprawdę nie każdego darzę sympatią. CC była w porządku główną bohaterką, Dylan przecudownym i przeuroczym kochankiem a bogini Gaja niesamowitą postacią. Fragmenty z nią aż ociekały magią. Mieszane uczucia mam za to co do przyjaciółek CC. Niby były w porządku i nic konkretnego do nich nie mam, jednak nie potrafiłam sobie wyobrazić dziewczyny w pięknym ciele syreny przyjaźniącej się z garbatymi i kulawymi staruszkami. To po prostu przekraczało horyzonty mojej wyobraźni. Od samego początku za to bezapelacyjnie irytował mnie ojciec William i sir Andreas. Śmierdziało od nich fałszywością na kilometr, od razu można było to wyczuć.


Już o tym wspominałam w pewnym sensie, ale teraz ujmę to w ładniejsze słowa - na wielkie brawa zasługuje także ogólny pomysł autorki aby przekształcić legendę o syrenie Undine w taka książkę. Jeśli ktoś waha się nad zakupem, ale lubi opowieści o wielkiej miłości, oddaniu i poświęceniu niech się nawet nie zastanawia nad kupnem, bo wątek romantyczny w "Bogini Oceanu" jest jednym z najpiękniejszych z jakimi się w życiu spotkałam.


Co do oprawy graficznej to olbrzymi aplauz dla polskich grafików którzy stworzyli coś tak pięknego i estetycznego. Zagraniczne okładki (powyżej) nie mogą się nawet próbować porównywać z naszą (mimo, ze 2 z 3 są właściwie naprawdę dobre), która jest cudowna, nastrojowa i przykuwająca wzrok. Największą wadą w książce jest to, ze jest bardzo... nie wiem jak to powiedzieć. Stabilna? Posiada grube strony i jest bardzo dopasowana do okładki i za każdym razem kiedy ją mocniej rozkładałam, na grzbiecie pojawiały się zagięcia, ale grzbiet ciemny więc nie widać aż tak bardzo.


Cykl "Wezwanie Bogini" na całe szczęście posiada wiele tomów (jeśli się nie mylę to 7 i nie wiem czy ma być więcej, czy jest to zakończona seria) a autorka na skrzydełkach książki dała nam mały przedsmak tego, co nas czeka, ujawniając o czym będą trzy następne tomy. W drugiej części "Bogini wiosny" P.C. wyśle współczesną dziewczynę niczym Persefonę w piekielne zaświaty do Hadesu, w "Bogini światła" urzeczywistni w Las Vegas mit o Apollonie i Artemidzie (którego o dziwo nie znam, wiec jak najprędzej muszę się zapoznać) a "Bogini róży" będzie ucieleśnieniem baśni o "Pięknej i bestii", którą chyba każdy zna i większość kocha, dlatego to chyba tej części nie mogę się doczekać najbardziej.


Podsumowując, w "Bogini oceanu" otrzymaliśmy dużą dawkę poczucia humoru chociaż z XI wieku, wątek mitologiczny, piękną historię miłosną oraz oczywiście walkę dobra ze złem. Zakończenie jest tak zadziwiające, ze po prostu czytałam je z otwartymi ustami i rozszerzonymi oczami, tak mnie zaskoczyło. No i ostatnie kilkadziesiąt stron wymusza od nas tyle emocji, ze spokojnie mogłam napełnić wannę swoimi łzami. Z całego serca polecam każdemu fanowi romansów, baśni, mitologii oraz dobrych książek "Bogini oceanu" i zdecydowanie daję ocenę 10/10 chociaż gdybym mogła dałabym zdecydowanie więcej, bo na to zasługuje. Więc nie zwlekajcie i biegnijcie do księgarń!