Barłóg recenzja

"Są rany, które bardzo długo się goją. Inne ropieją bez końca. A kto by chciał się wiązać z okaleczoną, pełną nieufności i strachu osobą?"

Rok temu czytałam "Gniazdo", debiut Anny Stańczyk. Byłam zachwycona, ponieważ takie debiuty czyta się z czystą przyjemnością. Dość długo było nam czekać na kolejną książkę autorki, dlatego też pewne wydarzenia zatarły się w mojej pamięci.

"Barłóg" na szczęście przypomina pewne istotne kwestie, które miały miejsce w pierwszym tomie o Sarze Wilczek. I cholera, jakie to było dobre! Już od pierwszej strony napięcie jest mocno wyczuwalne, a każda kolejna tylko podsyca niepewność czytelnika. Szczerze przyznaję, że nie czytałam opisu książki, kupiłam ją w ciemno. Tym większe było moje zaskoczenie, w którą stronę popłynęła fabuła.

Sara Wilczek jest przekonana o szantażu eks męża. Wydarzenia ostatnich lat uderzają w nią z impetem rozjuszonego dzika, co wywołuje w niej natychmiastową chęć działania. Musi dowiedzieć się, czego oczekuje od niej były mąż i czemu wybrał akurat to miejsce. Karczewo. Gdy pojawi się na miejscu, zostanie wplątana w sprawę, która doprowadzi ją do niespodziewanych faktów z życia byłego ukochanego.

Wraz z główną bohaterką wsiąkamy w jej rozterki, które od lat tkwią w niej na dobre i nie chcą opuścić. Wydarzenia sprzed lat ciągle są żywe i nie mają zamiaru dać jej chwili wytchnienia. Nagły kontakt eks męża zmusza ją do rozwiązania zagadki, która czeka na nią w Karczewie. Nie spodziewamy się jednak, tak jak Sara, do jak tragicznych wydarzeń dojdzie.

"Barłóg" to historia mówiąca o sumieniu, które gryzie człowieka nieustannie, podrażniając ciągle nie zasklepioną ranę. O pożądaniu, które trudno nazwać czystą fizyczną żądzą. Przechodzenie tego stanu w obsesję może doprowadzić do fatalnych w skutkach wydarzeń. O moralności i chęci zemsty.

Anna Stańczyk otworzyła przed czytelnikiem psychikę starszej aspirant Sary Wilczek i osoby, która namieszała w życiu bohaterki. Pokazuje, jak przeszłość trzyma człowieka w swoich sidłach, a teraźniejszość również może okazać się niełaskawa. Klimat gęstego lasu, mgły otulającej jego tereny i szarej wody, która również wywołuje niepokój, potęgują doznania czytanej lektury. Autorka potrafi zainteresować czytelnika na tyle, by niemóc odejść od książki bez poznania finału. Totalny sztos! Mam nadzieję, że tym razem nie będzie trzeba nam długo czekać na kolejną książkę Ani. Autorka pokazuje, że kontynuację rewelacyjnego debiutu można napisać na tym samym poziomie. I napisać to tak mądrze! Bardzo Wam polecam.