Jedwabne rękawiczki recenzja

"Jedwabne rękawiczki" - jestem już po lekturze i mam bardzo mieszane uczucia. Czuję się trochę jak na równi pochyłej. O ile od początku powieść tak bardzo mnie pochłonęła, zafascynowała i nie pozwoliła nawet prania rozwiesić, tak od połowy, po dotarciu na szczyt zaczęła się powoli chylić ku upadkowi powolnym, jednostajnym ślizgiem w dół. 

Pierwsza połowa zapowiadała mega niesamowitą, mroczną, fascynującą i owianą rodzinną tajemnicą historię. Druga natomiast zdryfowała w jakimś dziwnym kierunku, porzucając tak wielce obiecujące wątki i zagłębiając się w jakieś dziwne fantastyczno-mistyczne niewiadomo co. Druga część strasznie mnie zawiodła. Doczytałam do końca z rozpędu ciągle mając nadzieję na powrót do pierwszych zamysłów, nitek tej historii związanych z Jedwabnem, rękawiczkami, tragedią jaka miała miejsce w 1941 roku i być może na lekkie wplecenie w historię jakichś niewytłumaczalnych zjawisk. 

Myślałam, że tytuł "Jedwabne rękawiczki" będzie tytułem o podwójnym znaczeniu, że nie tylko będzie dotyczył materiału z jakiego zostały wykonane ale również dosłowinie będzie dotyczył miejscowości z jakiej rękawiczki pochodziły i zaserwuje nam tym samym fascynującą, smutną i pełną emocji opowieść. O ile pierwsze wzmianki o kabale, masonach czy czerwonej nici Racheli były jeszcze ciekawe i zajmujące, tak późniejsze gmatwanie historii okiem Horusa, New Age i innymi teoriami przestało już być przyjemne i stało się męczące i całkowiecie zatarło dobre wrażenie, jakie na początku ta książa zrobiła. Jednak muszę przyznać, że lektura tej powieści zmusza czytelnika do poszperania w internecie i odświeżenia oraz uzupełnienia informacji.
 Według mnie drugiej połowie tej powieści zabrakło dynamiki, uporządkowania i tego czegoś co miała pierwsza część. Wkradło się zbyt dużo chaosu i zagmatwania. Żałuję bardzo, że autorka nie skupiła się bardziej na historii żydowskiego rękawicznika i losów jego rodziny na tle tego co wydarzyło się w Jedwabnem podczas wojny. Za bardzo poszła w stronę dziwnych dywagacji, które niepotrzebnie zdominowały powieść. Mogła te wątki wykorzystać bardziej subtelnie, łagodnie wpleść je w fabułę tworząc naprawdę intrygującą tajemnicę rodzinną z początków XX wieku, zamiast puścić samopas wodze swojej fantazji i zupełnie tym popsuć tak ciekawy temat na powieść.