Pustynny świat recenzja

Po zatopieniu Londynu przez Corteza, Kara i Joe zbierają pieniądze, by wyjechać z Wrakowiska i zamieszkać w Kanadzie. Podczas jednego z połowów Joego, Kara zauważa grupę Wodniaków, którzy zmierzają do miejsca, gdzie został uwięziony były kapitan Neptuna. Dzieciaki od razu ruszają w pogoń za intruzami i w ten sposób wplątują się w sam środek armii Piątki. Tam na pustyni czeka ich nie lada przygoda. Dlaczego? Ponieważ armia Piątki zjednoczyła wszystkie dawne stany Ameryki i postanowiła najechać Wodniackie państwo za to, że ci nie okazali im pomocy.



Od razu powiem, że ta część bardziej mi przypadła do gustu niż poprzednia. Jak dla mnie ma ona więcej sensu i posiada jasny i logiczny sens. Ludzie są wściekli, bo technologiczna potęga – czyli Wodniacy – nie pomaga im, a traktuje jak śmieci. W takim wypadku ludziom ciężko stanąć na nogi i dlatego są wściekli. Bo gdyby uzyskali pomoc, to potem mogliby się usamodzielnić… no i wiecie co dalej. Wszystko powoli wróciłoby do normy. A tak? No cóż… mamy takie sytuacje jak ta teraz.

No ale, nie chcę za bardzo rozgadywać się o fabule. Bo ta była dobra, prosta, logiczna i dobrze skonstruowana. Nic bym z niej nie wyrzuciła, ani nie dodała, więc to chyba dobrze. Chociaż czekajcie… wiecie, co mnie denerwowało? Zachowanie Nate. Mam wrażenie, że myśleć zaczął dopiero pod koniec książki. Właściwie, to gdyby posłuchał się w pewnych chwilach Kary, to cała sprawa mogłaby się zakończyć sukcesem, a tak… eh. No dzieciak i tyle. Ale za to dla równowagi mamy wspaniałą Piątkę. Pięć identycznych facetów, którzy praktycznie myślą tak samo, mówią tak samo i chyba nawet się tak samo poruszają. To jak przedstawił ich autor, zwłaszcza ich drobne różnice w charakterze, było naprawdę dobre i to najbardziej podobało mi się w tej książce i dlatego też nie mogę się doczekać następnego tomu. A i byłbym zapomniała o Ryś! Osobie niebinarnej, która jak dla mnie została nieco za mało opisana… ale była w porządku. Rozumiałam motywację tej postaci i mam nadzieję, że w kolejnym tomie będzie jej więcej.

Za myślącą Karę i Pięciu daję ,,Pustynnemu Światu” 7/10.