Agnes Grey recenzja

Jak zapewne większość z was zdążyła już zauważyć, mam ogromną słabość do sióstr Bronte i ich twórczości. Więc kiedy dowiedziałam się, że wychodzi ich następna powieść, nie posiadałam się z radości. Z kubkiem gorącej herbaty, ciepłym kocem i zacisznym kątem dałam się ponieść niesamowitej historii. Czy mi się spodobało? A żeby tylko...

Powieść opowiada losy Agnes Grey - młodej, ambitnej, pochodzącej z kochającej rodziny dziewczyny. Kiedy jej rodzice przechodzą kryzys finansowy tracąc majątek, Agnes zatrudnia się jako guwernantka. Z wielką pewnością siebie, wierzy, że będzie umiała odnaleźć się w nowej roli, a jej podopieczni będą za nią przepadać. Rzeczywistość niestety okazuje się całkiem inna. Pracodawcy to olewający wszystko i wszystkich bogacze, nie znający słowa współczucie czy dobroć, zaś dzieci to rozpieszczone zawadiaki które ani myślą podporządkować się Agnes. Dziewczyna chociaż przechodzi wiele trudnych i łzawych sytuacji, staje na wysokości zadania i przekazuje im wszystko to, co jest dla niej ważne.

Tak, kocham Bronte - każdą z sióstr równo, bez wyjątku. "Agnes Grey" tak jak poprzednie książki idealnie wpasowała się w mój kanon ulubionych lektur i na długi czas pozostanie w mojej pamięci. I chociaż książka wypada blado pod względem objętości na tle innych, to mimo wszystko swoją ciekawą i pięknie nakreśloną fabułą, akcją osadzoną w XIX wiecznej Anglii i bogato zarysowanymi bohaterami, nadrabia po całości ten mały mankament.

Głównym motywem, jak wątkiem książki są bogato opisane, wewnętrzne monologi Agnes. Wchodzimy jej w głowę i - poprzez jej oczy, czytamy jak ona sama postrzega społeczeństwo w jakim się znajduje. Poznajemy jej punkt widzenia na różne sprawy i problemy, przechodzimy z nią wzloty i upadki, śmiejemy się i płaczemy. Czasami może wydać się to monotonne, wyblakłe i schematyczne, jednak jest to naprawdę ciekawe połączenie - mamy określone wzorce, narzucone reguły i nagle przechodzimy do wizji Agnes, która niekiedy jest całkowicie odmienna od tego co wypada, lub nie.

Osobiście mogę polecić każdemu fanowi Sióstr - wyrazisty styl, piękny i barwny język, niesamowite dialogi, ciekawa akcja, różnorodni bohaterowie oraz problematyka - wzloty i upadki kobiety dla której najważniejszą wartością jest samodzielność, chęć poszerzania wiedzy i przekazywanie jej dalej. Jednak muszę przestrzec - brak tutaj ckliwych, przesłodzonych i nad wyraz romantycznych momentów. Nie, nie tutaj mamy czystą rzeczywistość. Wydaje mi się, że nawet dzisiejsze nianie odczuwają coś podobnego do Agnes - mają podobne myśli, a i sytuacje z ciężką dzieciarnią nie są im obce. Polecam naprawdę, książka warta uwagi.

Ocena: 5/6