Anioł Johnny recenzja

Strata bliskiej osoby jest wielkim ciosem dla całej rodziny, ale nie tylko. Zmagają się z nią również wszyscy Ci, dla których zmarły był kimś ważnym.
"Anioł Johnny" ukazuje nam jedną z tych najbardziej smutnych części naszej egzystencji-śmierci.
Siedemnastoletni Johnny właśnie kończy szkołę. Wraz ze swoją ukochaną i dwojgiem znajomych wybiera się na bal. Zaraz po nim ruszają w stronę baru. Inni uczniowie przesadzają z alkoholem i zajeżdżają grupie przyjaciół drogę z przeciwnej strony. Brawurowa jazda wyrostków doprowadza do niewinnej śmierci głównego bohatera. Lubiany przez wszystkich, planujący przyszłość wraz z ukochaną Becky, radosny chłopak traci życie przez głupotę innych. Zamiast wygłaszać mowę na rozdaniu świadectw, doczekuje się jedynie przemowy pogrzebowej. Cała masa ludzi rozpacza po tak wielkiej stracie. Rodzina ledwo wytrzymuje psychicznie, zwłaszcza że zmagają się z przeszłością, w której ucierpiał młodszy brat Johnnego, Bobby. Na tym jednak historia siedemnastolatka się nie kończy. Po jakimś czasie ukazuje się swojej matce, która jest w krytycznym stanie. Od tej chwili jest ona świadkiem "cudów", które zmienią losy rodziny całkowicie. Jako Anioł Stróż próbuje odbudować ich chęć do życia, dokończyć, niedokończone sprawy i tym samym "zarobić na skrzydła"
Danielle Steel stworzyła ksiażkę, z której treścią nie jedna rodzina musiała się zmagać. Posiliłabym się nawet na stwierdzenie, że jest ona pisana przez samo życie. Cała zawartość wprost dociera do serca czytelnika. Nie brakło chwil wzruszenia, ale także smutku. Najbardziej straszne historie to te, w których ginie lub umiera naturalnie młody człowiek pełen chęci do życia. To mnie przeraża. Książka jest ziarnkiem piasku w pustyni rozpaczy, ale jakże ważnym świadectwem radzenia sobie gdy ktoś nas opuszcza na zawsze.
Prosty język jakim raczy nas Danieele Steel na 126 stronach uprzyjemnia nam chęć czytania. Dlaczego? choćby dlatego, że nie mamy tu do czynienia z przydługimi opisami miejsc. Jest to książeczka konkretna i treściwa.
Nic więcej o niej nie napiszę, po prostu przeczytajcie, bo to jedna z tych, w których podczas czytania serce ze wzruszenia podchodzi do gardła.