Siła niższa recenzja

Skoro był wyjazd do Krakowa na Targi Książki, musiał więc również być powrót. Idąc za ciosem, po wspaniałej i miejscami rozbawiającej do łez lekturze "Dożywocia" przyszedł czas na sięgnięcie po kolejną odsłonę tego cyklu, czyli "Siłę niższą". Czy tym razem wybór książki autorstwa Marty Kisiel również okazał się strzałem w dziesiątkę? Zdecydowanie!

Jak doskonale wiemy, Konrad Romańczuk nie ma łatwego życia. Kiedy wydaje się, że po pożarze Lichotki nie może spotkać go już nic gorszego, los postanawia rzucić mu kolejne kłody pod nogi. Tym razem na głowę zwala mu się szara rzeczywistość. Rachunki, sprawunki oraz nowi lokatorzy, których mężczyzna zdecydowanie nie miał w planach przyjmować pod swój dach. I nie mówię tu już tylko o pobocznych bohaterach znanych z poprzedniej części, ale również tych zupełnie nowych, niespodziewanie powołanych do życia. Jakby tego było mało, Konrad zgadza się również na nietypową propozycję, którą składa mu poznany przypadkiem Paweł. Romańczuk wyraża zgodę na tymczasowe przyjęcie pod swój dach drugiego anioła stróża. Czy nowi mieszkańcy znajdą wspólny język? Czy Licho nie poczuje się odrzucone, gdy zamieszka z nimi kolejny anioł? Czy Konradowi uda się zaznać odrobiny spokoju? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że podczas odsłuchu "Siły niższej" bawiłam się równie dobrze, jak przy słuchaniu pierwszego tomu. Chociaż mogłoby się wydawać, że autorce będzie bardzo trudno utrzymać poziom zakręcenia fabuły, do jakiego przyzwyczaiła czytelnika w "Dożywociu", ona poradziła sobie z tym zadaniem pierwszorzędnie. A myślę, że nawet mogę pokusić się o stwierdzenie, że w przypadku drugiego tomu, poziom pozytywnego zakręcenia, jest nawet wyższy, niż uprzednio.

Niezmiennie uwielbiam totalnie oderwanych od rzeczywistości byłych mieszkańców Lichotki, którzy przenieśli się razem z Konradem do nowego lokum. Moim ulubieńcem w dalszym ciągu pozostaje Licho — alleluja, chociaż drugi anioł stróż, którego rozterki oraz "dobre" rady rozbawiały mnie do łez, również zasługuje na uznanie.

W tej części mocno trzymałam kciuki za Konrada. Przyznam szczerze, że na jego miejscu dawno bym już zwariowała, ale on mimo wszelakich przeciwności losu, naprawdę dawał radę! Z pewnością należy mu się z tego powodu jakiś order!

Jak już wspominałam, "Siła niższa" została przeze mnie odsłuchana w formie audiobooka, dlatego po raz kolejny kłaniam się w pas Hannie Chojnackiej-Gościniak, która sprawiła, że słuchanie tej książki było prawdziwą przyjemnością. Dlatego, chociaż jestem czytelnikiem, który kocha papierowe wydania książek, serdecznie zachęcam Was do odsłuchania audiobooka.