Alchemia miłości recenzja

Eve Edwards jest uważana za mistrzynię powieści historycznych, tuż po Philippie Gregory. Jej Kroniki rodu Lacey cieszą się dużym zainteresowaniem, więc mam nadzieję, że i w Polsce zostaną ciepło przyjęte. Zdecydowanie na to zasługują!

Naszą główną bohaterką jest Eleanor Rodriguez- córka hiszpańskiej hrabiny i angielskiego alchemika. Dziewczyna po swojej zmarłej matce odziedziczyła jedynie tytuł szlachecki, a życie, które wiedzie ze swoim ojcem jest skromne i zależne od patronatu, którym zostaną objęci. Młodą Ellie i jej samotnego rodzica czytelnik poznaje w momencie, gdy zostają oni wyrzuceni z dworu Lacey Hall. Odpowiedzialny za to jest hrabia Dorset, Will Lacey, który obarcza winą za popadnięcie jego rodziny w długi fanatycznego alchemika. Uważa, iż szerzy on obłąkańcze wizje bez poparcia w przyszłości.

A więc, jak już wiadomo, rodzina Lacey czasy świetności ma dawno za sobą, a najlepszym sposobem na zmianę tego stanu rzeczy wydaje się ożenek najstarszego z braci - Willa. Pech chciał, że na dworze królowej Elżbiety I, gdzie wybrał się on na poszukiwania posażnej panny poznaje Ellie i powoli odkrywa, że dziewczyna nie jest taka, jaka mu się na początku wydawała, wręcz przeciwnie - jest inteligentną i zdolną młodą kobietą, która powoli zdobywa jego serce.

Jestem pełna podziwu dla warsztatu pisarskiego Edwards. Powieści historyczne - nie oszukujmy się - zazwyczaj nie podobają się każdemu i uchodzą za "ciężkie" w odbiorze. Bez obaw, tutaj tego nie ma! Autorka ma lekki, a do tego przystępny styl pisania, przez co czytając "Alchemię miłości" przyjemnie spędziłam czas, a całą książkę skończyłam szybko, pławiąc się w niezobowiązującej i trochę naiwnej powieści. Całość jednak okazała się świetną mieszanką, a sama Edwards wynalazła przepis na literacki sukces!

"Alchemia miłości" jest przepełniona wartką akcją, a motyw alchemii jest intrygujący i zdecydowanie nietuzinkowy. Tytuł także idealnie odnosi się do treści książki, a jak powszechnie wiadomo, nie zawsze tak jest. Sam romans wydaje się być przewidywalny i w istocie właśnie taki jest, mimo to wcale nie przeszkadzało mi to w czytaniu. Świetnie spędziłam czas i zdecydowanie nie należał on do zmarnowanych. Powieść ta spodoba się na pewno nie tylko fanom twórczości Philippy Gregory, ale trafi też do szerszej grupy czytelniczej. Nie pozostaje mi nic innego, jak czekać na kontynuację Kronik rodu Lacey.