Ultima recenzja

,,Ultima'' jest to drugi tom ,,Proxima'', którą czytałam w zeszłym roku i niestety... mało z niej pamiętam.

Książka opowiada o eksploracji alternatywnych wszechświatów i głębokich otchłani czasu. W poprzedniej części z tego, co pamiętam, byliśmy przy bohaterach, gdy ci odkrywali nowo skolonizowany świat. Teraz jest podobnie, lecz badamy razem z nimi tajemnicę budowniczych włazów. Chcą poznać i ich cel i powoli przez stronice tej książki dążą do tego... na mój gust za wolno, ale to już kwestia sporna.

W całej książce widać było, że autor chce nakierować czytelnika, aby ten nie skupiał za bardzo na bohaterach, a na fabule. Niestety mi to doskwierało, bo ci byli bardzo ciekawi (zwłaszcza wątek matki z dzieckiem i ojcem, który miał decydować o jego przeżyciu). Pan Baxter jednaki miał styl i widocznie zamiar w pisaniu tej książki, przez co niektóre śmierci... no cóż... po prostu się stają. Nie ma nad tym głębszej refleksji, bo śmierć to rzecz aż nader oczywista.

Ogólnie muszę przyznać szczerze, że ,,Ultima'' przez nieco za słaby nacisk na bohaterów i w pewnym stopniu ''olanie'' kwestii śmierci... zmęczyła mnie i zniechęciła (zwłaszcza przez swą grubość). Opisy przedstawionego świata, choć pomagały w wyobrażeniu sobie miejsca akcji i odnalezienia się w fabule były zdecydowanie zbyt długie i męczące. Mamy też tutaj zmiany rzeczywistości, które mnie szczerze gubiły i nie miałam nie raz pojęcia, gdzie jestem i co się dzieje.

Wielkim plusem książki jest całokształt i to jak autor wykorzystał swoją wenę do rozwinięcia zalążka historii w powieść. Fajnym smaczkiem były te rzeczywistości alternatywne... ale to w sumie tyle. Książce daję 4/10.