Zbrodnia i Karaś recenzja

Dwie sprzątaczki, Jadwiga i Aniela, podczas sprzątania na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego, w jednej z toalet, dokładnie mówiąc w "profesorskiej", znajdują ciało doktora habilitowanego Ernesta Karasia. Na uczelni nikt nie przepadał za tym niesympatycznym typem, ani studenci, ani pozostali wykładowcy, więc jego śmierć w gruncie rzeczy była wszystkim na rękę. Jednak w czasie kiedy doszło do morderstwa, w budynku przebywało tylko dziesięć osób. Czy to był nieszczęśliwy wypadek czy jednak ktoś miał w tym swój udział? A może to ktoś z zewnątrz? W końcu Karaś miał wielu wrogów, bo na każdego miał haka, i od każdego wyłudzał pieniądze.
Tylko pytanie kto pierwszy znalazł ciało? Czy były to panie sprzątające, czy jednak ktoś inny? Otóż, ktoś znalazł obok denata karteczkę z nazwiskami szantażowanych osób przez Karasia i postanawia też na tym zyskać. W domu mu się nie przelewało i co tylko było "darmowe" bądź gdy nikt na uczelni nie widział, to zabierał co się dało. I tak ruszyła cała machina od nowa.
Nie można jednak zapomnieć o duchu Karasia, który przez to, że nie został wykryty morderca, został uwięziony w budynku Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, no i oczywiście o rudym kocie Stefanie, który stał się maskotką uniwersytetu 🐈, a o którym było w tej książce zdecydowanie za mało powiedziane 😁.
Jak wspomniałam wyżej, za Ernestem Karasiem nie przepadał nikt, nawet jego rodzona matka. Podczas uroczystości upamiętniającej jej syna, nie uroniła nawet jednej łzy, wręcz pękała ze śmiechu z całej tej sytuacji. Kobieta była wręcz szczęśliwa, bo kochany synulek chciał, by matka przepisała na niego swój apartament, w którym mieszkała, a ją chciał już wysłać do domu starców, na co kobieta absolutnie nie mogła się zgodzić, gdyż nadal była w pełni sprawna, zarówno fizycznie jak i umysłowo.
Książka napisana z humorem. Od początku lekko, szybko się ją czytało. Bardzo fajna komedia kryminalna. Uśmiałam się podczas jej czytania jak nigdy. Fajny odstresowacz na te ciężkie dni 😁.